Chata Yorgiego.

Mała, przytulna, drewniana chatka wśród drzew. W dachu posiada otwór, przez który wylatuje dym z ogniska. W środku mata, na której się śpi, kilka prymitywnych półek i oczywiście wyżej wymienione miejsce na ognisko, które miło ogrzewa w czasie mrozów. Za chatką znajduje się polanka, a trochę dalej lodowaty strumyczek. Wszystko w lesie.

Tygrys zatrzymał się przed chatką. Dziewczyna powoli zsiadła i rozejrzała się.
-to tu mieszkałeś.?- zapytała, a Przybłęda, jak nazywała tygryska mruknęła i weszła powolnym ruchem do chatki. Sandra uniosła brwi do góry.
No dobra. Weszła do środka. Chatka była skromna, ale bardzo miła. Natychmiast podeszła do niskiej szafy i otworzyła ją. Jakieś spodnie, i kilka koszul. Sandra powąchała je delikatnie. Pachniały mężczyzną.
-co się z nim stało.?-zapytała i złapała spojrzenie tygrysa. I wtedy poczuła niemoc. Przed oczyma przelatywały jej różne sceny z życia tygrysa. Blond, wysoki chłopak, jakaś elfka. Mały tygrys bawi się nad rzeką, mały tygrys i chłopak ścigają się w lesie. Aż do sceny, kiedy tygrys został sam w tym samym lesie. Opuszczony, z tęsknotą i dziurą w sercu. A potem ona, Sandra. Sandra je jabłko. Sandra mdleje...
To była więź. Więź z tygrysem. Niesamowite. Sandra ''obudziła'' się i spojrzała zdziwiona.
-a więc nazywasz się Santiago, koteczku.?-zapytała czule głaszcząc tygrysa.
-tęsknisz za nim co.? Ja też tęsknię...-powiedziała cicho, po czym wyprostowała się nagle. Co ona bredzi.? Za kim niby tęskni. Pokręciła głową, jakby chciała się pozbyć dziwnych myśli i wstała. Za matą były niziutkie drzwi. Pewnie spiżarka. Przechodząc obok maty Sandra stwierdziła, że będzie sobie musiała załatwić porządne łoże. Zajrzała za drzwiczki. Uczta.! Było tam duża zapasów, głównie wędzone mięso i konfitury. Ale dobrze. Rzuciła tygryskowi jakiś kawał mięsa, a sama wzięła się za pieczywo z dżemem, z dziwnego owocu. Strasznie słodkie, ale pyszne. Usiadła po turecku przy kominku i jadła...
I tak oto Sandra, od bardzo dawna zamieszkała gdzieś na stałe.

Weszła cicho do domu no jak to elfy miały w zwyczaju.Chciała odwiedzić Yorgiego dawno go niewidziala. No może nie tak dano no ale...
Zobaczyła nagle blond dziewczyna.
-Hej! CO TY TU ROBISZ?!- Wyjełą miecz z pochwy.- Co ty sobie wypobrażasz.
Komty jesteś?

Sandra wstała gwałtownie na widok wrzeszczącej nieznajomej, poderwał się i Santiago ale...kompletnie zgłupiał. Z jednej strony jego znajoma elfka, z drugiej nowa amigo.
-weź na wstrzymanie.? co TY sobie wyobrażasz.?-zapytała Sandra spoglądając na dziewczynę dzikim wzrokiem.

- Kim ty wogóle jeteś co? SANTIAGO?! - spojrzała na tygrysa którego dopiero teraz zauwazyła.
-SANTIEGO! gdzie jest Yorgi kim ona jest- zgupiała niewiedziałą oco chodzi czemu ta dziewczyna tu stoji , gdzie jest jej przyjaciel.

-nie wrzeszcz na mnie.!-krzyknęła Sandra do dziwnej dziewczyny.
-Santiago.! Kto to jest.?! I w ogóle jaki kurde znowu Yorgi.?!

- Że ja cie przepraszam... Czemu jesteś z Santiago gdzie jest Yorgi jego właściciel... co tu jest grane?- rozejrzałą sie i spojrzałą zmartwiona na białego tygrysa.- Gdzie jest Yorgi?

-A Yorge...-zamyśliła się Sandra. Czy to chłopak, którego widziała w myślach tygrysa.
-wysoki, blondyn, no prawie biały, świetne ciało...?

- Tak, znałąś go?- zapytałą uważnie sie przygladając dziewczynie.

-tak...zjadłam go na śniadanie.-rzekła Sandra wyzywająco spoglądając na dziewczynę.

- Wynoś sie z tąd. Nie masz prawa twu przebywać! No won!- no przecierz nie bedzie tego tolerowac. Jakaś obca laska w domu jej przyjaciela. Nie wygladałą na tutejsza.

-wyluzuj.-żachnęła się Sandra i spokojnie zaczęła kończyć swoje śniadanko, po czym dodała z pełnymi ustami.
-po co chatka ma stać pusta.? No.?

- Ona nie jest pusta chwilowo nie mam jej właściciela. A zapewnie zaraz wróci- stwierdziłą siadajac na krześle i przyglądajac sie tygrysowi.

Sandra parsknęła śmiechem.
-ta. jasne.-rozłożyła swoje długie nogi przed sobą i przyglądała się w milczeniu dziewczynie.
-a Ty to kto.?

-Elf.. ślepa jesteś? Dokładnie to... a nie ważne.-mrukneła i poderwała sie z krzesła.- Sie tak nie rozgaszczaj.