Wodospad.

Obudziły go ich krzyki, a może po prostu sen spowodowany dziwną miksturą z łez jednorożca, minął. Chłopak powoli otwarł oczy napotykając spojrzenie Alex.
- Gdzie ja jestem? - zapytał lekko się krzywiąc, gdy starał się wyprostować.

- Lez Książe... wszystko może cie boleć.. rozumiem musisz odpoczywać jestesmy w jaskini. Może jesteś głodny. Cchcesz sie napić?- zapytała zatroskana. Oj jak to sie ona troszycłą okażdego. No cała Elfka. Zerkneła na Chestera.

- Migtox - poprawił ją wręcz automatycznie. Nigdy nie czuł się jak książę, a raczej jak syn złego, okrutnego tyrana. Jak włóczęga, obcy we własnym królestwie.
- Nie...nie...dziękuje - wymamrotał rozglądając się dookoła. Był zmieszany, skołowany tym co sie wydarzyło.

- To na pewno pomyłka. To nie może być prawdą. - zaczął czytać dalej, tym razem na głos - Postanowiłem odwiedzić swojego brata, który mi pozostawił królestwo. Głupiec, odtrącił władzę w imię czego? W imię nauki. Z chęcią mu za to podziękuję i jego szczeniakowi również. Jeszcze zgłaszałby pretensje do tronu. Nie można na to pozwolić. Tymczasem jednak zobaczmy jakie innowacyjne technologie proponuje mi mój brat... - spojrzał na dziewczynę - tyle lat szukałem swojego miejsca i informacji na temat swojej historii, a gdy wreszcie je odnalazłem... - spuścił głowę i zamknął oczy. To nie mieściło się w jego głowie.

- Masz lepiej sie napij- podała mu bukłak z wodą .- Przepraszam przepraszam. Nie powinnam cie oto prosic.

Wszystko docierało do niego z opóźnieniem. Brat króla. Jego syn. Władza. Nauka. Królestwo. Ojciec. Nie ojciec.
Chłopak powoli podniósł się do postawy stojącej, lekko sie przy tym chwiejąc. Czarne oczy wpatrywały się w nieznajomego z oczekiwaniem. Wszystko zaczęło układać się w całość. Czyżby taka była prawda?
Chłopak chwiejnym korkiem ruszył ku wyjściu...w stronę strumienia wody.
- Chce zostać sam - rzekł nim Alex zdołała coś powiedzieć. Miał mętlik w głowie.

- No gdzie idziesz! - krzykneła. Duzo informacji na dziś za duzo.- Siadaj odpocznij Migtox!- spojrzała smutnym wzrokiem na Chestera.Pozwoliła odpoczac Migtoixowi majac nadzieje ze nie odejdzie daleko.- Che..Che ester co pisze dalej?

- Nie powstrzymam go. Sam nie jestem w lepszym stanie od niego. Może nie byłem ranny, ale właśnie dowiedziałem się czegoś, czego pragnąłem od dawna i teraz żałuję. - spojrzał za wychodzącym chłopakiem - dlaczego musiałem być taki uparty...

-Niewiem co mam powiedzieć- wyszeptała i ruszyła po świeze owoce.

Chester również nie wiedział co ma na ten temat myśleć. Siedział pod ścianą i próbował zrozumieć wszytko od początku do końca.

Rzuciła mu bukłak z wodom.
-łap i sie napij , głodnyś?

Chwycił bukłak i pociągnął solidnego łyka. - Co, nie... Chyba nie jestem głody, ale dzięki za troskę. Wiesz, chyba pójdę do siebie i zacznę odbudowywać dom. Coś czuję, ze teraz muszę się czymś zając i to porządnie, aby ułożyć myśli.

- Jeśli tego pagniesz nie bede cie zatrzymywac- stwierdziłą i usiadła pod ścianą.

- Teraz sam nie wiem, czego pragnę. Chciałem znać prawdę, ale teraz... Po prostu czuję się teraz zagubiony. Z jednej strony jestem nadal tym samym człowiekiem, a z drugiej odnalazłem nagle rodzinę, która pewnie nawet nie przyjmie do wiadomości, że istnieje. A nawet jeśli, to jest szansa, że król Nero, znaczy się mój wuj, będzie chciał mnie zabić. Może lepiej trzeba było dać sobie spokój.

- Musisz to przemuyśleć na spokojnie. uwierz bedzie lepiej- usmiechneła sie lekko do niego.