Wodospad.

- Noi jak chcesz , dzieki- staneła przed wodospadem i wypowiedziała kilka dziwnych słow a wody spadające z wzgórza które stwarzały właśnie ten piękny wodospad roztąpiły sie ukazując jaksinie.
-szybko!- krzykła i weszłą do jaskini. Tutaj często spała rodzice sie tym nie przejmowali. Wiedzieli ze ona woli żyć wolno.. Spać zawsze gdzieś indziej odkrywać świat. Nie przeszkadzało im to.Alex Pomogła położyć sie Migtoxowi na posłaniu. Oprucz posłaania było tu też małe zgaszone ognisko kilka pułek ksiązek.. i broń .. łuki sztylety i miecze. Oraz kolczan z recznie robionymi strzałami. Do każdej strzały dołaczałą gęsie piórko. Uklekła przy migtoxie i zaczeła rozpinać jego koszule by zobaczyć rane.
- Mogtox co sie stało? - skrzywiła sie widzac co dzieje sie z jego ciałem.

Wszedł posłusznie za dziewczyną do jaskini. Widział, że uratuje tego nieszczęśnika, kimkolwiek był. z uwagą przyglądał się co robi, jak zamierza go ratować.

Wpatrywał się z uwagą w buteleczkę wykonaną z niebieskiego kamienia. Wiedział dlaczego była tak wartościowa dla jego ojca, a jednak nie potrafił w to uwierzyć. A teraz...dziewczyna chciała zmarnować jego niezwykłe właściwości na niego.
- Nie zasługuje na to - wymamrotał ochryple.

-Migtox..-wyszeptała.- Jesteś wspaniałym człowiekiem- dotkneła zminymi dłońmi rany.- Nie dam rady uleczyc tego magią... ale to ci pomoże..- jej melodyjny głos uspakajał.
-Otwórz usta- odtworzyła medalion.- Stracisz przytomność a jak sie już obudzisz.. Rana zniknie.- mówiła cicho.

Jej głos sprawił, że chłopak wpadł w dziwny trans. Posłusznie otwarł usta, jednak gdyby był świadom nigdy nie wykonałby jej prośby, nie uwierzyłby w jej słowa.
"Medalion" - przemknęło mu przez głowę, gdy światło zamigotało w buteleczce.

Jedna kropla wyleciałą z medalionu i spadła wpros w usta Migtoxa. Ten mógł poczuć fale ciepła rozchodzacą sie po jego ciele. Mógł poczuć jak odpływa. Jak pograża sie w dziwny trans. Zasnoł. Alex zawiesiła na szyji medalion i spojrzała na Chestera.
-Rozgość sie - usmiechnełą sie lekko i spojrzała na Migtoxa.
-Jaka bja byłam głupia, co ja zrobiłam- zaczeła cicho jeczeczeć. Winiłą sie za to.

Chłopak pogrążył się w świecie snów, gdzie każdy z nas był zdany tylko i wyłącznie na siebie. Był sam. Całkiem sam w krainie własnych obaw i pragnień. Pozbawiony na ich łaskę.
Jednak ten sen był cichy, spokojny, pozbawiony mroku. Rana powoli się zabliźniła pozostawiając po sobie jedynie plamę krwi na dłoniach oraz ubraniu chłopaka.

- To nie twoja wina - spojrzał na dziewczynę - Nie wiem, co żeście we dwójkę kombinowali, ale to nie przez ciebie się tak skończyło. Poza tym... - usiadł pod ścianą nie kończąc zdania. Wyciągnął z kieszeni książkę, którą od tak dawna pragnął przeczytać. Coś jednak nie dawało mu spokoju - Jak go uratowałaś? To było niemożliwe, on powinien zginać. Zbyt długo trucizna niszczyła jego organizm.

Wstała i podeszła do drewnianej recznie robionej szafy. Która posiadała tez ręcznie malowane zdobienia. Tak Alex często sie nudziła. Otworzyła ją powoli i wyciągneła jedną ze swojich sukienek. Przerawła ją na pół. W jaskini płynoł maly potoczek wychodzący z scianki jaskini.wpływał dościany wody. Tak Cicho to tu nei było. Szum spadajacej wody odbijał sie ehem po tej małej elfiej kryjówce. Ksiezniczka zamoczyła kawałek sukienki własnie w tym strumyczku i znów kucła obok Migtoxa .Zaczeła powoli i ostorznie obmywać jego rane.
-To wszystko poszło oten medalion- jekneła cicho.- Jego Ojciec mi go skradł a Migtox obiecał ze mi go odzyska- przeczesała włosy i przejechała delikatnie po ranie chłopaka. A dokłądnie już biźnie zbierajać zakrzepnięta krew.
-Łzy jednorożca, coś ci to mówi?- zerkneła na Chestera.- A właśnie.. udało ci sie?- z tego wszystkiego zapomniała ! Za dużo , za duzo tego wszystkiego na raz!

- Udało, ale mną się teraz nie przejmuj. Łzy jednorożca, bardzo sprytnie muszę przyznać, ale bardziej mnie ciekawi kim jest ten chłopak i jak jego ojciec był w stanie go tak urządzić. - spojrzał na chłopaka i na bliznę, która jeszcze przed chwilą była nieuleczalną raną. Jego ojciec musi być strasznym potworem.

- To jest przecież Ksiąze .. Ksiąze Nero.- spojrzała na Migtoxa i dotkneła jego czoła.
-Będzie miał kłopoty przezemnie połozyła gdzieś zakrwawion szmate na bok.

Spojrzał na chłopaka z lekkim zdziwieniem w oczach. - To jest książę? Z drugiej strony to pasuje, jego ojciec to istny diabeł. Widziałem go, jak uciekałem z zamku. nigdy nie widziałem takiej furii... - powrócił do czytania książki. Po kilku stronach zamarł. Patrzył na jedną z kartek w osłupieniu, w szoku. Lektura wypadła mu z rąk. Siedział tak z szeroko otwartymi oczyma, porażony tym, co przeczytał.

- co co sie stało?- zapytałą patrzac na Chestera.- Co przeczytałes?

- Chyba źle to zrozumiałem. Na pewno źle. Przecież król Nero nie ma brata. Nigdy nie miał. A mój ojciec nie mógł nim być. Na pewno nie... - podniósł książkę i jeszcze raz przeczytał fragment. Ale tak wynika z tego tekstu. Czyli, to jest, jak by nie patrzeć mój odległy kuzyn... Ale... Ale to nie ma sensu. Może to wcale nie dotyczy mnie i mojego ojca. Na pewno zabrałem nie tę książkę co trzeba.

AHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAHA NIE MOGĘ XD

Spojrzała na niego zaskoczona.
-eee niewiem co powiedziec przełkneła sline i spojrzałą na Migtoxa.