Wodospad.

- Przez mężczyzn w czarnych płaszczach - dokończył nim zdołał pomyśleć nad słowami, które same wypłynęły z jego ust. Wstał i zaczął krążyć po jaskini. - Tak wyglądają "cienie" na posługach mojego ojca - mruknął i kopnął powietrze nogą.

- To chyba ma jakiś sens , czyli... cekaj- powoli przypiminała sobie co czytal Chester.- jesli to wszystko prawda.. wy ... jesteście kuzynami- stwierdziłą pochwili.

- Tak...chyba tak - odparł lekko marszcząc brwi. Unikał spojrzenia elfki patrząc gdzieś ponad jej ramieniem.
- Póki ojciec nie dowie się o jego istnieniu jest bezpieczny. Chociaż i tak nie jest zagrożeniem, osobą, która może mu odebrać tron - ostatnie zdanie powiedział z wyraźną pogardą. - Jeżeli jego ojciec zrzekł się władzy.

- jak myslisz co twój ojciec planuje teraz zrobic?-zapytała patrzac na niego.

- Nie wiem. Jednak mogę się założyć, że nie spocznie póki mnie nie znajdzie. Na pewno ogłosił już, że jestem zdrajcą i zasługuje na godną karę - odparł ze złością miotając się po jaskini. Po chwili zatrzymał się i spojrzał na elfkę.
- Muszę przedostać się do Nero, aby zobaczyć co dzieje się w mieście, aby móc ustalić plan przedostania sie do zamku.

- Może ja pójde... dowiedzieć sie co sie dzieje... ?- zapytała niepewnie.

- A jeżeli coś Ci się stanie? - zapytał podchodząc do niej i wpatrując się w jej ciemne oczy. - Nie mogę na to pozwolić, Alex.

Nic mi sie nie stanie , jestem elfką.. potrafie się skradac.. jestem zwinna. można tez poprosic o pomoc Gaela. Napewno sie zgodzi- mówiła powoli.

- Gaela? - chłopak uniósł brwi w wyrazie zaskoczenia ponownie zaczynając krążyć po jaskini. - Nie...nikt tam nie pójdzie. Nie dziś, nie jutro. Musimy odczekać, aż złość mojego ojca opadnie. - dodał pocierając policzek w zamyśleniu i spoglądając na elfkę.

- Dobra poczekamy troche. Potem pójde troche poszpiegować i dam ci znac czy mozesz iść.-powiedziała patrzac na niego.- Jesli czegoś potrzebujesz mów.. przyniose Ci z wioski.

- Na razie nic nie potrzebuje. Dziękuje. - odrzekł i uśmiechnął się szczerze w jej kierunku. Był to pierwszy taki uśmiech, którym obdarował elfkę. W chłopaku nastąpiła drastyczna zmiana, która była dostrzegalna.
- Mam nadzieję, że nie będziesz miała przeze mnie kłopotów w wiosce - dodał i podszedł do niej.

- oczywiście ze nie będe miała- powiedziałą odwzajemniajac uśmiech.- Nikt nie musi wiedzieć że tu jesteś .

- Niech i tak będzie - zgodził się bez wahania i odetchnął z wyraźną ulgą. Podszedł na skraj jaskini wsuwając dłoń w kotarę zimnej wody.
- Czyli jestem tutaj uwięziony, wspaniale - mruknął sam do siebie i uderzył wodę dłonią.

- Bedzie dobrze uwiez- podeszłą powoli do niego- spróbuje znaleść ci jakies ciekawe zajęcie byś sie nie nudził- zaśmiałą sie cicho.

- Co masz na myśli? - zapytał odwracając się w stronę elfki. Na jego twarzy pojawił się lekki uśmiech.