Wysokie trawy wokół jeziora.

"Jak najdalej od Dworu" pomyślał Yorge kładąc się na chłodnej ziemi. Miał za sobą dziwną rozmowę, z równie dziwną elfką. A wszedł do sali, bo chciało mu się pić. Tylko pić, a nie oddawać jakiejś histeryczce kieł Santiago. KIEŁ SANTIAGO.! Była młodziutka, zapewne go nie znała, Yorge sam był tylko jednym z wielu wojowników, ale tygrys... to już inna historia. Białe tygrysy, nawet w dzielnicy Bianco pojawiają się raz na kilkadziesiąt lat. Yorge miał to szczęście, że malutki Santiago wybrał właśnie jego, na swojego kompana.

Chłopak odgarnął od siebie ponure myśli o elfce. Jak właściwie ona się nazywała, do licha.?! Nie ważne....
Ściągnął koszulę, podwinął spodnie, pozbył się akcesoriów, przypiętych do spodni i wskoczył do lodowatego jeziora. Chwila orzeźwienia...
Santiago w tym czasie zapadł w czujny sen.

Gość

Sunęła wzrokiem po okolicy, opierając dłonie na barierce tarasu w świątyni. Miała stad doskonały widok, ale,niestety, nic się nie działo. Jedynie jakis chłopak odpoczywał nad jeziorem, z braku laku zaczęła go obserwować. Lubiła tu przebywać, z dala od tej powagi panującej w środku.

Regulamin.! Jak możesz być w dwóch miejscach jednocześnie.?
[przepraszam, poprawiam już ^^'']

Po chwili Yorge wyszedł z jeziora. Przetarł swoje mokre włosy, zrobił dwa przysiady i spojrzał na tygrysa. Ten nerwowo podniósł głowę, rozejrzał się i warknął.
'Mamy intruza.?' pomyślał chłopak i rozejrzał się. Nie przejął się. Wdrapał się na stary konar i zaczął odpoczywać.

Gość

Zmrużyła oczy, zdziwiona reakcją tygrysa. Nie wpływała źle na żadne zwierze, wręcz przeciwnie. Westchnęła cicho i oparła się dłońmi o chłodną ścianę świątyni. Nikt tu nie przychodził, martwiło ją to.

- Nie masz za co dziękować - odparł - co najwyżej losowi, za szczęście którym cię obdarzył. Wiesz, natchnęłaś mnie. Odbuduję dom ojca - spojrzał na dziewczynę - to jest doskonała myśl

-Naprawde? Pomoge Ci!- powiedziała z delikatnym uśmiechem i zamoczyła bose stopy w wodzie.

- Dziękuję, ale... - przerwał na chwilę - zresztą nieważne. Chciałem powiedzieć coś nieodpowiedniego... Dobrze pływasz? - zapytał starając się zmienić temat i próbując ukryć zmieszanie

- No całkiem nieźle.. co chciałeś powiedzieć Chester?- zapytałą przygladajac mu sie .

- Zastanawiałem się... TO niedorzeczne, ale... Myślałem czy jako księżniczka nie masz żadnych zmartwień, żadnych obowiązków. Czy na prawdę życie księżniczki jest takie piękne jak to o nim mówią ludzie prości

- Nie jest takie piękne, urodziłam sie poto by pomagac ludzią elfą i innym z zmojej wioski. Żadko widuje ojca czy matke zawsze są czymś zajęci.Od najmniejszego byłam wychowywana przez Nianie i szkolona do tego by walczyć... Jestem w stanie oddać życie za każdego z mojej wioski- wyszeptała patrzac w dal.

- Oby nigdy nie musiało do tego dojść - powiedział podchodząc bliżej dziewczyny - życie jest zbyt piękne by je tracić...

spojrzała na jego twarz, tym razem sie jej przyjrzałą , każdemu szczegółowi.
-Każdy ma jakieś przeznaczenie , nie urodziliśmy sie na darmo. Może mojim jest oddać życie za kogoś.

- Każdy z nas kształtuje swój los - odpowiedział - tylko od ciebie zależy, czy poświęcisz swoje życie, czy też nie.

-Jeśli przyjdzie taka potrzeba, jestem gotowa to zrobić.- złąpałą go delikatnie za dłoń i pociągneła głębiej , woda siegała jej do ud.

- Twoi poddanie powinni się cieszyć, że mają taką księżniczkę. - powiedział podążając za elfką w głąb wody - cieszę się, że cię poznałem - powiedział puszczając oczko dziewczynie