Dom Chestera

Weszła do wody i schyliła sie by zamoczyć dłonie w wodzie . Przeczesałą morymi palcami długie włosy.

W końcu sen zniknął i Chester mógł się zrelaksować. Spał teraz spokojnie, nie przejmując się niczym.

Stała i patrzała w strone Nero zamkneła oczy y muc poczuć wiatr. Delikatne musnięcie tego ów wiatru na jej twarzy.

Po kilku zbawiennych godzinach snu Chester obudził się wypoczęty, rześki i gotowy do nowych wyzwań, które miało mu przynieść życie. Powoli wstał posłania i zgarnął swoje rzeczy, po czym rozejrzał się po pokoju w poszukiwaniu Alex. Gdy jej nie znalazł postanowił wyjść na zewnątrz. Tam zobaczył elfkę, moczącą nogi nad strumieniem i spoglądającą w dal. Powoli podszedł w jej stronę.

- Wyspałeś sie?- zapytała odwracając delikatnie głowe w jego strone.

- Czuję się jak nowo narodzony. - odpowiedział siadając obok dziewczyny - A ty jak spędziłaś ten czas?

-Siedziałam sobie tu.. to znaczy stałam- wzruszyłą ramionami i lekko sie uśmiechneła.

- Czemu zostałaś? Przecież mogłaś na ten czas wrócić do domu. Poradziłbym sobie. - gdy ją wypytywał, trącał taflę płynącej wody patyczkiem, tak, żeby powstawały kręgi.

-Miałam Ci przeciesz pomuc, ale jeśli przeszkadza Ci moja obecność to pojde.- wyszła z stumyka i spojrzała na niego.

- Nie przeszkadza. Wręcz przeciwnie, bardzo mnie wspierasz na duchu. Po prostu ciekawiło mnie to. - spojrzał w wodę. Jej ruchy były nieprzewidywalne, a jednocześnie tak oczywiste. Coś pięknego. To miejsce zasłużyło na odbudowę. - Chyba niedługo trzeba będzie ruszać do Nero.

-Moge Cie odprowadzić... Ale ja nie moge iść do Nero. Nie wolno mi złamać obietnicy- przeczesała swoję bląd włosy.

- Obietnicy? - spojrzał na nią pytająco - Obiecałaś komuś, że nie wejdziesz do Nero? To ciekawe... No, ale to nie istotne, ruszajmy więc do Nero, odpowiedzi nie mogą czekać.

Szybko wstał i pomógł dziewczynie wyjść z wody. Rzucił szybki spojrzenie w kierunku spalonego domu po czym skierował się w stronę Nero.

[Pobliskie łąki i pastwiska]

Ruszyła za nim nic nie mówiąc patrzała przed siebie.
[pobliskie łąki i pastwiska]

Po dość powolnej, samotnej wędrówce Chester wreszcie dotarł do domu. Szedł bardzo powoli, zamyślony, co jakiś czas spoglądając na kieszeń swojego płaszcza. Prawda była bolesna. Nie zdawał sobie nawet sprawy, jak bardzo. Wszedł do piwniczki i zostawił tam broń oraz płaszcz, razem z książką. Poszperał chwilę po kufrach, które wczoraj pakował, aż wreszcie znalazł kilka narzędzi i gwoździ. Wyniósł to wszystko na zewnątrz, przed pogorzelisko. - Na początek przydałoby się trochę materiału na odbudowę... - rozejrzał się wkoło. Nie chciał niszczyć lasu, był zbyt piękny. Po chwili ujrzał po drugiej stronie strumienia kilka niedawno powalonych drzew - Te powinny się nadać - stwierdził z radością. Wziął w garść siekierę i rąbiąc drzewa na mniejsze bele przygotowywał do przeniesienia na plac budowy. Gd wreszcie po wielkim wysiłku udało mu się przenieść drewno na miejsce zabrał się za odbudowę mostku. Najpierw wyrwał stare deski, następnie przygotował nowe ze zgromadzonych bali drewna, aż wreszcie przybił je tworząc nowe przejście. Gdy wreszcie udało mu się to osiągnąć, zabrał się za przygotowywanie pozostałego drewna do budowy.

Po kilku ciężkich godzinach pracy wreszcie nadszedł czas na odpoczynek. W tym czasie udało się mu przygotować większość beli drewnianych do szkieletu domu. No i miał już mostek. Zebrał narzędzia i schował je do piwniczki, zgarnął broń i płaszcz i ruszył przed siebie odetchnąć po niezwykłym dniu. Może dzisiaj odwiedzi Bianco? Czemu nie nigdy tam nie był. A więc postanowione, ruszył powolnym krokiem w stronę białego królestwa.

[Białe jezioro]