Dom Chestera

- To tutaj - wskazał dziewczynie ręką. Dom, a raczej spalone i mocno już podniszczone szczątki mieściły się na niewielkiej polance w lecie. Obok wyraźnie dało się widzieć jeszcze dwie inne mniejsze, podniszczone budowle. Przechodziło się tutaj po małym, obecnie podpróchniałym mostu przerzuconym nad uroczym strumieniem. Nieopodal rósł potężny, olbrzymi dąb. - Nie byłem tutaj odkąd umarł mój ojciec...

Spojrzała na Chestera , nie odezwałą sie.. nie wiedziałą co powiedzieć, a chciała go pocieszyć.Rozejrzała sie dokoła a potem znó wróciła oczami do męzczyzny

- Później wychowywały mnie elfy, jednak szybko opuściłem te wspaniale istoty w poszukiwaniu swego miejsca, aż dotarłem z powrotem tutaj. - Jego oczy przemknęły po zgliszczach, wreszcie zatrzymały się na dziewczynie. Była przygnębiona, tym co usłyszała. Zaczął żałować, że ją tutaj przyprowadził, ale z drugiej strony jest pierwszą osobą, której opowiedział swoją historię - Wybacz Alex, nie powinienem tego opowiadać...

-Nie przepraszaj, twa historia nie jest przyjemna ,racja ale ciesze sie że obdażyłeś mnie takim zaufajniem opowiadąc mi ją. Podobno gdy ktoś opowie drógiej osobie o swojim smutku cierpieniach jest mu lżej, ja mam nadzieje że i tobie sie lżej zrobiło, bo mi zawsze można wszystko opowiedzieć ja chętnie wysłucham- obdażyła chestera delikatnym ciepłym uśmiechem, chciałą go jakoś pocieszyć.

- Dziękuję - odwzajemnił jej uśmiech - przynajmniej teraz wreszcie się odnalazłem. Pewnie księżniczki nie mają takich problemów. Szczególnie te piękne księżniczki - teraz, gdy wreszcie w nieznacznym stopniu zmierzył się ze swoją przeszłością, czuł się zdecydowanie lepiej.

-Dziekuje za komplemęt- dziewczyna mało widocznie sie zarumieniła.- Masz racje nie mam takich problemów. Ale od dziećiństwa sie z nimi spotykam. Ile to już wojen przeżyłam w tak którtkim żysiu. Ile widziałam cierpienia- uśmeich znów znikł z jej tważy/

- Jedni muszą cierpieć, by innych mogło spotkać szczęście... Nie smuć się księżniczko - powiedział, zauważywszy, że dziewczyna się już nie uśmiecha - trzeba umieć czerpać z życia to co najlepsze, chociaż czasami studia jest o wiele dalej niż nam się zdaje...

-Masz racje..-powiedziała i znów na jej tważy pojawił sie promyk uśmiechu.- Może przejdzmy sie..las jest bardzo piękny tą porą.-zaproponowałą spogladajac na Chestera.

- Z wielką przyjemnością - powiedział podchwytując wzrok dziewczyny - prowadź po swoim królestwie - rzekł z uśmiechem

Ruszyła przed siebie, zamyślajac sie przez chwilke.
-A może zamiast spaceru kąpiel w jeziorze?-zapytałą z iskierką w oku. uwielbiała wode.

Zobaczył w oku dziewczyny iskierkę - oczywiście, czemu nie? Spacer odbędziemy idąc nad jezioro, tak całkowicie przy okazji. Ruszajmy, księż... To znaczy Alex!

Elfka zaśmiała sie i ruszyła wprost na jezioro nie zatrzymując sie jednak wciąz zerkała na towarzysza.
-Jak ci sie podoba w naszej wiosce?

- Wioska jest wspaniała,bardzo urokliwa, pełna cudownych osób i pięknych dziewczyn... Jaka księżniczka, takie królestwo - uśmiechnął się w kierunku dziewczyny

-Jeszcze raz dziekuje i coś czuje ze jeszcze wiele razy będe dziekowała- uśmiechnełą się szerzej i skręciła w ścieżke prowadząca do jeziora.
[jezioro]

- Za wariatkę? Nie mam powodów. Co najwyżej, za niebezpieczną dla otoczenia, ale to inna kwestia - wyłożył zgromadzone owoce w jednym miejscu i zaczął zbierać drewno na ognisko - Ale czasami jest potrzeba zabić zwierze, chociaż staram się tego unikać. A wiesz, pamiętam te budynki jakbym w nich mieszkał wczoraj.