Skraj Wioski

Nie patrzyła na niego. Wzrok miała spuszczony, uchyliła się od jego ręki, doskonale zdawała sobie sprawę, że mimo swojej rany, to on się nad nią litował.
-no. czego chcesz.?-zapytała cicho.-mam kogoś zawołać, żeby Ci pomógł.? to chwilka tylko znajdę wioskę...

- To nie litość, to prośba - wyszeptał jak gdyby czytał dziewczynie w myślach. W drugiej dłoni wciąż ściskał ciepły medalion. Czuł się skażony, naznaczony. Był zdrajcą.
- Muszę kogoś znaleźć, ma na imię Alex. Mam coś, co do niej należy - dodał oddychając głęboko. - Jeżeli możesz jej to zanieść...byłbym wdzięczny.

Wzięła niebieski medalion. Nawet na niego nie spojrzała. Ciągle gapiła się w jeden punkt. Kiwnęła głową ledwo dostrzegalnie. Chciała zapytać, co z nim i jego raną, ale nie potrafiła. Nie miała siły. Chciała już znaleźć się w chacie, na tej niewygodnej macie do spania i położyć. Oczywiście najpierw oddając błyskotkę.

Sierdziałą wpatrującc sie w wioske Nero. Czekałą.

- Dziękuje - odparł wpatrując się w odchodzącą dziewczynę. Osunął się na ziemię i oparł o konar drzewa ciężko oddychając.

"Trutka zabija powoli. Bardzo powoli. Ofiara czuje jak coś zabija ją od środka, jak jej ciało płonie ogniem. Śmierć jest długa i bolesna"

Sandra szła powoli w ręce ściskała ciepły medalion. Nie myślała o niczym, spojrzenie miała nieobecne, jednak coś tłukło się w niej. Dwie strony. Pierwsze - nikomu absolutnie nie była na tym świecie potrzebna, druga strona - zostawiła do tam. Samego. 10 minut, a może jednak wieki od miejsca zdarzenia zobaczyła ją. Dziwną, krzyczącą elfkę. Podeszła do niej. Kucnęła i spojrzała dziwnie na elfkę.
-jak się nazywasz.?-rzekła słabo.

- Alexand... Ale co sie stało?!- zapytała przygladajac sie jej. No wyglądała dosyć dziwnie zmartwiona.

Dziewczyna bez słowa wręczyła jej medalion i spojrzała jej w oczy.
-uratuj go.-rzekła cicho, po czym wstała i ruszyła przed siebie, a tygrys leniwie człapał za nią.

- Mój medalion!.. zaraz zaraz - szybko wstałą i rozejrzała sie nerwowo- Gdzie jest ksiąze?!- krzykneła oi pobiegła za nią.

Po chwili zrozumiała sens słów.
-kto..?-zapytała nieprzytomnie.

-Skąd masz ten medalion kto ci go dał?- spytała lekko zdenerowoana.

-nie wiem...-rzekła zrozpaczona. Właściwie zgodnie z prawdą.
-słuchaj. Idź tam, uratuj go. Nie pytaj o nic.-wskoczyła na Białego, który nagle znalazł się tuż obok.

Biegłą przed siebie , biegłą . Szybko jak to elfka Nagle zauwazyła Migtoxa.
-Ksiąze! - uklękła obok niego

Teraz, gdy chłopak został sam, nie było czasu na dalsze przemyślenia. Chester poszedł powoli do chłopaka. Wyglądał na przytomnego, chociaż jego wzrok był strasznie mętny. Drzewo o które opierał się plecami było całe we krwi. Gdyby, to była zwykła strzała, chłopak odczuwałby pewnie tylko ból, ale nie wyglądał by tak jak teraz. Szybko ruszył do lasu szukając odpowiedniego ziela, aby pomóc nieszczęśnikowi.

Chłopak podniósł głowę, której pozwolił opaść na tors zbierając siły. Miał lekko nieobecne spojrzenie. Zdawało mu się, że przed chwilą kto przy nim był. Zjawa? Człowiek?
- Gdzie ona jest? - zapytał dość bełkotliwie