Skraj Wioski

Wstała i ruszyłą do wioski parzac w dal. Za duzo tego było oj za duzo jak na kilka dni.
-więc gdzie to sie podziewałąś?

-wędrowałam.-odparła wymijająco, a właściwie zgodnie z prawdą. Ot, pogawędka z nieznaną elfką. Ruszyła przed siebie razem z Alex, a Santiago wiernie i dumnie człapał za nimi.

-yhym..- przystaneła przy jednym ze straganów i wzieła coś do jedzenia.- wybieraj.

Sandra obserwowała elfkę. Wzięła jeden z owoców i zatopiła w nim śnieżnobiałe zęby wciąż obserwując elfkę. Wyraźnie coś ją męczyło...

-no co?- zapytała i wkońcu spojrzałą na nią- co sie stało? Co tak sie na mnie patrzysz?

Sandra powoli przeżuła resztę owocu i spokojnie połknęła, spoglądając przy tym gdzieś ponad głową elfki. Leniwie oblizała palce i rzuciła sprzedawcy monetę.
-idą.- rzekła spokojnie zmuszając tym prostym słowem, by elfka odwróciła się. W tym momencie zza drzew wyłoniła się skromnie odziana, piękna elfia armia, przypominająca raczej niedoświadczonych w walce druidów. Ale to pozory. Sandra nie ufała pozorom.

Sporzjałą na armie zdziwiona. Od dawna niewiedziałą co sie w wiosce dzieje.
-Ciekawe co im.

Sandra spojrzała z rozbawieniem na elfia księżniczkę. No, obeznanie w królestwie to ona miała na wysoki poziomie, nie ma co.
Naprzód wystąpił blond włosy, młody elf. Skłonił lekko głowę, po czym zwrócił się do Alex.
-Wasza Wysokość, Brat Waszej Miłości zaginął.

-ze co!? jak to zaginął?-odrazu wstała. No tak jeszcze tego brakowało. Zaginoła osoba która panowała w królestwie. A jak sie mu coś stało.. Ona nie była gotowa przejąc władzy. wiedziała ze pierwsze co zrobi to pójdzie go szukać.

Sandra przyglądała się z boku całej sytuacji. Doskonale wiedziała, co czuła teraz biedna elfka. Nawet jeżeli chciała, nie wiedziałaby jak podnieść ją na duchu. Zachowała zimną krew, otucha doszła ją od dumnego ciała Santiago, więc nie bała się trzeźwo wziąć sprawy w swoje ręce. Skoro elf powiedział o tym przy obcej, nie jest to tajemnicą.
-co odkryliście.?-zapytała hardo.

-Księżniczko.. nic nie wiadomo... jedyne co znaleźliśmy to znak na ścianie w krztałcie trójkąta- powiedział i spuścił głowe. Alex odwóciłą sie plecami .

Sandra pomyślała, że może kochany braciszek grał w magiczne lotki, ale to nie był czas na żarty. Zuchwale odważyła się klepnąć elfkę w łopatki.
-no, to nie czas na zawieszanie głowy i płacz. Idziemy tam.
Nie wiedziała po co, nie wiedziała czy w elfich kręgach w ogóle ktoś jej potrzebuje. Szukała przygód, a że mogła przy tym jeszcze komuś pomóc... Zapowiadało się pysznie.

-gdzie? gdzie , nawet niewiem gdzie... go szukac..- powiedziałą i ruszyła do zamku- chodz.

Posłusznie ruszyła za elfkę, a mała armia prawie deptała jej po piętach. Szlag by ich trafił. Czy ktoś kiedyś nie powiedział, że elfy są zręczne i wyrafinowane.?

[zamek]

Szła patrzac w ziemie niewiedziałą gdzie szukać jakiś pomocy w odnalezieniu brata.
[zamek]