Stara studnia

-Ludzie są słabi oto mi chodziło- powiedziała- byle czym można was przekupic.Ważne są dlawas bogactwa. Niszczycie te pięlne tereny by muc budowac nowe wiekrze domy.Idz...- powiedziała i odwróciła sie.

Zatrzymał się i gwałtownie obrócił w stronę elfki.
- Nie każdy człowiek jest zły - odparł cicho zbliżając się do nie. - Nie każdy dąży do zbogacanie się. Dla innych istnieją rzeczy ważniejsze niż złoto i bogactwa waszego świata. - dodał z nutą złości w głosie.

- A skąd mam wiedzieć kto jest dobry a kto zły. Nie ufam wam- powtórzyła poraz kolejny.- Odejdz tam skąd przyszedłeś i kazdy bedzie szcześliwy.

Roześmiał się pogardliwie.
- Dla was, szlachetnych elfów, liczy się jedynie własne szczęście i bezpieczeństwo. - odparł z wyraźną pogardą w oczach. - Gardzicie innymi istotami, a szczególnie ludźmi winiąc ich za wszelkie krzywdy jakich doznaliście na przełomie lat - dodał i odwrócił się ruszając przed siebie.

-Czy ty sie wkurzasz tylko oto ze kaze ci wyjść z tąd?-mówiła wciaz spokojnie nie ruszały ją słowa chłopaka.

- Nie!! Denerwuje mnie Twoje, wasze podejście do innych istot, a szczególnie ludzi. Wasza pogarda. Przeświadczenie, że to my jesteśmy złem, a wy jedynie ofiarami - odparł oddalając się.
Odczuwał gniew oraz idealną pustkę.
- I jak sobie życzysz, księżniczko - zatrzymał się i odwrócił w jej stronę. - Moja osoba już nigdy nie zamąci Twojego spokoju - ukłonił się przed nią z przesadą. - Żegnaj! - wykonał niewielki gest głową składając jednocześnie dłonie. Pożegnanie elfów.

Roześmiała sie patrzac jak odchodzi.
-Mówiłam że jesteście słabi?! Jesteś jakiś nadpobudliwy- dziewczyna zaśmiała sie i odeszła w swoja strone powoli.

Nie odwrócił się, mimo iż dosłyszał jej słowa. Nie rozumiał jej podejścia. Czyżby aż tak bardzo nienawidziła ludzi? Nienawidziła jego osoby?
Chłopak ze złością kopnął leżący przed nim kamień. Dopiero teraz zauważył, że całej rozmowie przyglądało sie elfickie dziecko. Mała, jasnowłosa "dziewczynka".
- Witaj, malutka

Gwałtownie sie odwróciła widzac ze rozmawia z mała dziewczynka, jednak nic nie mówiła obserwowała go.

Yorge stanął za elfką bardzo blisko, tak by mogła poczuć jego oddech na swojej smukłej szyi.
-cześć Alex.!-krzyknął wesoło i pomachał jej przed nosem, gdy tak się odwróciła.
-czy Santiago dobrze słyszał z daleka.? - tu Yorge podrapał ogromnego białego tygrysa za uchem, po czym dodał : - nie lubisz ludzi moja droga przyjaciółko.?
Uśmiechnął się miło i przymknął powieki, nadal drapiąc tygrysa Santiago, który mruczał z aprobatą.

Spojrzałą na niego.
-Wystraszyłeś mnie!-powiedziala i usmiechneła sie lekko przygladajac mu.
-hmm nie przepradam za nimi a co?-zapytała i zasmiała sie.

-a to, moja droga elfia przyjaciółko, że ten oto naszyjnik -Yorge wskazał na niebieski medalion- dostałaś od swojego ludzkiego przyjaciela.
Mrugnął do niej.
-co to za Romeo z którym rozmawiałaś istoto o pięknych oczach.?-zapytał, gestem wskazując jej, by usiadła za nim na grzbiecie Santiago. Miła przejażdżka po terenach Dalmo, to fajna sprawa. I to z przyjaciółką.

-Kręci mi sie tu wokół wioski-wsiadła ostroznie na wielkiego tygrysa-Wiesz dobrze jaka jestem nieufna co do nie znajomych. A ten jakoś dziwnie sie zachowuje, myslisz ze coś kombinuje?-spojrzałą na Yorgiego i zmierzwiłą mu włosy.

Yorge dmuchnął na swoją blond grzywkę.
-no tak. Księżniczka wioski musi czuwać nie.?- mrugnął do niej : - czy ja wiem, czy coś kombinuje.? Może lubi zieleń...? - chwila ciszy, Yorge poprawił naramiennik - trzymaj się. - rzekł, a Santiago pognał przed siebie z niesamowitą prędkością.

*Przechodzą do Bianco : Biała polanka*

-Dziekuje ci bardzo-powiedziala z szerokim uśmiechem i oglaskała kota po glowie.
-fajniutki.