Wodospad.

- Lepiej nie! - ostrzegł ją z poważna miną. - Nawet nie będziesz chciała na to spojrzeć!! - dodał i uśmiechnął się lekko.

-oj am bzdury gadasz.- uśmiechnela sie i usiadła na drewnianym krzesełku.

- Dobrze...spróbuje - zgodził się pod dłuższej chwili wahania i spoglądania krytycznym okiem na mały młoteczek oraz dłuto, które dość śmiesznie wyglądało w jego dłoni.
Po paru sekundach po raz pierwszy przyłożył dłuto do pobliskiej skały i uderzył w nie młoteczkiem sprawiając, że po jaskini rozszedł się cichy, głuchy dźwięk.

Przygladała mu sie uwaznie z delikanym usmiechem na ustach, była sciekawa jak mu to wszystko wyjdzie.

Krytycznie spoglądał na powoli formujące się w skale, delikatne rysy twarzy elfki. Jednak nie mogły zobrazować jej prawdziwego piękna, z którego ona wydawała się nie zdawać sobie sprawy.
W pewien sposób Alex przypominała mu pewną dziewczynę. Nieznajomą, która pojawiła się kiedy on potrzebował pomocy. Po raz kolejny Migtox przypomniał sobie jej spojrzenie, sposób w jaki spuściła głowę. Co się z nią teraz dzieje? Gdzie jest?
- Znasz dziewczynę, która oddała Ci medalion? - zagadał delikatnie uderzając w dłuto.

- nie nie znam wiem tylko ze sobie mieszka w domu mojego przyjaciela i chodzi z tygrysem mojego przyjacielea. -wzrszyła ramionami- dziwne.

- Twojego przyjaciela? - chłopak lekko zmarszczył brwi i wyprostował się spoglądając na elfkę, która spokojnie siedziała na jednym ze zdobionych ornatami krzeseł. Wyglądała na rozluźnioną i spokojną, a zarazem uważną.
- Gdzie znajduję się ten dom? - zapytał po chwili. Tak, zamierzał odwiedzić nieznajomą dziewczynę, poznać jej imię i podziękować za pomoc. Z drugiej strony martwił się o nią w pewien, dość dziwny sposób. Bo jak można się martwić o kogoś nie znając go?

- w bianco. Tak przyjaciela którego juz raczej nigdy nie spotkam- wstała i podeszła do sciany wody zamoczyła w niej dłonie.

Bezgłośnie odłożył młoteczek i dłuto podchodząc do dziewczyny i kładąc dłoń na jej ramieniu.
- Myślę, że zobaczysz go szybciej niż myślisz, Alex - wyszeptał spoglądając na jej jasne, wręcz białe włosy. Gdy tak stała przypominała mu jego matkę, która teraz za pewne opłakiwała swojego syna.
Serce chłopaka przeszył gwałtowny ból, a ten się lekko skrzywił.

- znam go od dawna byl dla mnie jak brat.... ej Mig wszystko okej?-zapytała przygladajac mu sie uważnie. Zawazyła ten grymas.

- Tak... - uśmiechnął się lekko nie spuszczając wzrok z twarzy dziewczyny. Była taka podobna, a jednak inna.
- Jestem pewien, że Twój przyjaciel wróci - dodał z dziwną pewnością w głosie.

przymkneła sie i kiwneła głową wciąz sie mu przygladała. Czemu na nią sie tak patrzył. Coś dziwną mine miał.

- Przypominasz mi kogoś - rzekł po dłuższej chwili odwracając się i odchodząc na bok. Schował twarz w dłoniach i zamyślił się. Może powinien wrócić? Już! Teraz! Natychmiast!!

Podeszła do niego chciała dotknąc znów jego ramienia ale cofneła dłoń.
-Książe. Kogo ci przypominam?- wyszeptała cicho.

- Moją matkę - odrzekł ściszając głos do szeptu. Powoli odwrócił się w stronę dziewczyny wpatrując się po raz kolejny tego dnia w jej ciemne oczy, w których dostrzegł własne odbicie.
- Ona nie zasłużyła na takie życie, Alex. Nie na takie! Powinna byc tutaj...razem ze mną.