Wodospad.

- Tatuaż, Alex...tatuaż!! - powiedział lekko zniecierpliwionym głosem. Był bardziej poirytowany niż wymagała tego cała sytuacja.

- od małego go mam i czemu sie tak denerwujesz?- zapytała odwracajac się i patrzac na niego zdziwiona.

- Nie...nic, ja tylko...nie ważne - odparł mieszając się i wyrzucając z siebie pojedyncze słowa. Zaczął krążyć po jaskini, aż opadł na jedno z krzeseł, które chybotało się niebezpiecznie.

Spojrzała na niego.
-Czy ty uważasz mnie za aż tak głupią?Powiedz oco chodzi. Prosze-usiadła na przeciwniego.

Po dłuższym czasie, chłopak bez słowa podwinął nogawkę spodni ukazując identyczny, jednak trochę mniejszy, tatuaż na swojej łydce.
- Wykonała go moja matka - odparł patrząc na elfkę w skupieniu. - Gdy byłem dzieckiem.

Zaskoczona spojrzała na jego łydke.
- O co chodzi! Dlaczego ona ci go zrobiła? dlaczego jest taki sam jak mój?-zapytała patrzac na niego

- Nie wiem... - odparł wstając i wymijając elfkę. Jej pytania i ta cała sytuacja sprawiła, że ponownie tego dnia poczuł mętlik w głowie. Kim jest jego matka? Co wie? Kim był jego ojciec?

Nie podobało sie jej to. Coś znó jej nie grało.Usiadła na ziemi zamyslając sie.

- Jeżeli masz ten tatuaż od dziecka to czy Twoi rodzice nie powinni coś o nim wiedzieć? - zapytał zatrzymując się i marszcząc lekko brwi.

-Nigdy nie chcieli o nim mówć. Powiedzieli że taki tatuaż ma kazdy z naszej rodziny , ze to oznaka pochodzenia z królewskiej rodziny- stwierdziła patrzac wprost na niego.

- Ja z niej nie pochodzę - odparł i spojrzał na elfkę. Nie chciał oskarżać jej rodziców o kłamstwo dlatego zamilkł.

-Czyli sądzisz że kłamali?-spojrzała na niego a potem na wodospad.Westchneła i ruszyła do wyjscia.

Nie chciał powiedzieć tak, nie chciał powiedzieć nie. A zarazem nie chciał okłamywać elfki.
- Tak...sądzę, że Cię okłamali i znają prawdę - rzekł patrząc jak ta odchodzi.

Spojrzała na niego.
-to sie dowiem- powiedziała podchodzac do skalnej półki. Zeskoczyła z niej wprost do wody.

Lekko się skrzywił, gdy usłyszał cichy plusk wody. Odwrócił się i ogarnął jaskinie wzrokiem. Czuł się niczym wiezień...zdrajca, którym był teraz mianowany. Cicho zaklął i usiadł na skraju skały.