Ścieżka zjaw

Chłopak stąpał prawie bezgłośnie jakby nie chciał zakłócić spokoju dusz, które błąkały się po lesie. Czy kiedykolwiek jakąś widział? Możliwe...jednak nigdy nie opowiadał nikomu o swoich nocnych wędrówkach.
Ukradkiem zerknął na elfkę aby zobaczyć ja ta się zachowuje. Czy dostrzeże na jej twarzy strach, ciekawość a może obawę?

Szła powoli rozgladając sie , kiedyś słyszałą ze w tej częsci lasu straszy. Ale czy to było prawda czy plotką? sama nie wiedziała. Z jej twarzy nie dało sie wyczytac wielu uczuć ale ciekawości iskrzyła w jej oczach.

Chłopak uśmiechnął się lekko i podążył wzrokiem wzdłuż leśnej alejki. Drzewa rzucały na nią złowrogie cienie i wyciągały swoje ramiona w kierunku śmiałków.
- Powiedź mi, księżniczko. - rzekł po chwili idąc z nią ramię w ramię. - Jakie jest Twoje marzenie.

Dziewczynie zaczełao sie zdawać ze słyszy szepty, a może to przesłyszenia.
-Ee co prosze Ksiaże?-spojrzała na niego zdziwiona- Ja . ja nie mam marzeń.

- Każdy ma jakieś marzenia księżniczko - odparł prawie bezgłośnie zatrzymując się i starając się przebić wzrokiem nagły mrok. Jednak na nic się zdały jego zmagania. Byli niczym ślepcy.
- Nawet Ty - dodał z doskonałym spokojem w głosie i powoli ruszył przed siebie rozglądając sie dookoła z zaciekawieniem.

-czy ty wiesz wogóle gdzie idziemy?-zapytała rozgladajac sie przetarła oczy gdyż zaczeło sie jej zdawać ze coś widzi.

- Tak - odparł i odwróciwszy się do elfki posłała jej szeroki uśmiech. W tym samym czasie coś przemknęło przez ścieżkę.
- Wyglądasz jakbyś zobaczyła ducha - dodał spoglądając na nią.

Tuż przed jej twarza coś sie pojawiło kilka zjaw. po jej ciele przeszedł zimny dreszcz , elfka krzykłą i upadła na chłopaka. Zawy uciekły.

Delikatnie złapał elfkę za ramiona jak gdyby było kruchym płatkiem kwiatu. Tym samym ratując ją przed spotkaniem z twardą, żwirową ścieżką.
- Uważaj... - wyszeptał wpatrując się w jej ciemne oczy z powagą i lekkim rozbawieniem. - Póki zachowasz spokój nic Ci nie zrobią, zaufaj mi - dodał i wyciągnął w jej stronę dłoń

Jednak ona nie podała mu dłoni podniosłą sie szybko.
-dziekuje-mrukneła cicho- co to było?

Lekko zmrużył oczy i odwrócił się w stronę, gdzie jeszcze przed chwilą stał ktoś lub coś. Ni to zjawa, ni to człowiek.
- A jak myślisz, księżniczko? - do jego głosu ponownie wróciła ponura, lekko kpiąca nuta.

Spojrzała tylko na niego a potem rozejrzała sie.
-daleko jeszcze książe?-zapytała tak jagby chciała mu uświadomić ze sie chyba zgubili.

- Nie daleko. - odparł i odwrócił się z lekkim uśmiechem rozbawienia. Po chwili szedł już przed siebie pewnym, szybkim krokiem.
- Słyszysz? - zapytał po paru minutach marszu. - To szum oceanu...

Usmiechnełą sie lekko i spojrzałą na chłopaka.
-Nigdy nie widziałąm oceanu.... co jest po jego drugiej stronoe- zapytałą głupio

- Krążą różne legendy wśród marynarzy i rybaków - odparł ściszając głos do szeptu i zrównał krok z elfką.
- Jedni twierdzą, że po drugiej stronie oceanu widnieje koniec, koniec naszej krainy. Koniec wszystkiego co istnieje. Zaś inny, że widnieją tam inne, tajemnicze krainy, światy, w których czas płynie inaczej niż u nas.