Dziedziniec

Odsuneła głowe z obrzydzaeniem
-Puście mnie , natychmiast! Nie macie prwa- krzyczała bardzo głośno i sie szrpała.
-Wy chyba niemacie pojęcia z kim macie do czynienia... Puście mnie!-ugryzła jednego strażnika w ręke.

- Su.a - warknął ugryziony mężczyzny i wymierzył jej dość silny policzek, przeklinając przy tym siarczyście.
- Nie powinnaś tego robić, ślicznotko - warknął drugi tuż przy jej uchu i ruszył przed siebie ciągnąc brutalnie elfkę.
[Sala luster]

Usiadła na bruku. Nie była u siebie, przez co czuła się nieco nieswojo. Zamknęła oczy, próbując uspokoić swoje odczucia. Zaklęła, gdy jej ręka napotkała szkło, które lekko skaleczyło jej wewnętrzną stronę.

Gael jadł akurat swój wyśmienity posiłek w postaci kromki chleba ze smalcem, kiedy ziemia zadrżała mu pod nogami. Rozejrzał się i zobaczył, jak słabsi upadają, drzewa łamią się, a budynki się walą, a wszystko to w ułamku sekundy. Poderwał się czym prędzej i pobiegł przed siebie, osłaniając przy tym jakąś staruszkę przed kamienną ławą, która się przewróciła i pękła na trzy części. Co do cholery.?! Trzęsienie Ziemi.?! Nie może być. Zobaczył wszystko w jakby zwolnionym tempie. Pierwsza sekunda... ludzki strach, krzyki i ucieczki. Druga sekunda... ziemia się zapada wchłaniając wszystko, co stoi na swej drodze. Trzecia sekunda. Najgorsza z wszystkich. Piękna, mroczna warownia dzielnicy Nero powoli zapada się z hukiem. Z jej wież wypadają strażnicy, a wszystkiemu towarzyszy upiorny wiatr i ogłuszający ryk rozpaczy...

Szybko przemieniła sie w człowieka. A może Kotem będzie łatwiej uciekać? Szlak . Głodna , niewyspana, w potarganym stroju... Biegła przeskakując kamienie. NAwet niewiedziałą gdzie ma biec. Gdzie uciekać.

-Apo.!-krzyknął Gael widząc w tłumie znajomą kobietę.
-co się dzieje do cholery.?-zapytał w dość nieelokwentny sposób, biorąc pod uwagę, że ziemia zapadała im się pod nogami.

Złałą sie go za ramie chroniąc przed upadkmi.
-Nie pojęcia co sie dzieje! - No i sie przewróciła.Znowu szybko sie podniosła i otrzepała sie.-Musimy stąd wiać.

Taa. Gael złapał ją za rękę i zaczęli uciekać wraz z innymi, w miarę możliwości omijając poległych, skalne odłamki i płonące wozy. Szlag by to trafił wszystko, jeszcze teraz te cholerne trzęsienie. Biegli, minęli bramy i czym prędzej zanurkowali wraz z innymi uciekinierami w las.

[las.]

-Gael gdzie!?- krzyneła i dął sie mu pociągnąc biegła za nim.
[las[

Miasteczko, a raczej jego ruiny. Suche, płonące belki. Martwe ciała mężczyzn, kobiet i dzieci. Ich puste oczy, w których odbijając się języki ognia wesoło trawiące drewno. Niemy krzyk ludzi, którzy giną w męczarniach... Jednak już nikt ich nie usłyszy. Nikt.
Chłopak przymrużył szkarłatne oczy, czując jak ogień muska jego skórę, niczym stęskniony przyjaciel. Tak...dawno się nie widzieli. Kopę lat!!

Zamek...niegdyś potężny i piękny - teraz: był jedynie wspomnieniem.
- Matko!! - krzyk chłopaka odbił się echem po zawalonej sali. Popękane kolumny leżały na ziemi. Krzesła, cegły...złoto...
- Matko!! - kolejny krzyk, w których gości rozpacz.

[zamek]