Miasteczko

Kolorowe bazary. Mnóstwo intensywnych, słodkich zapachów. Cienkie tkaniny powiewające na wietrze. Szum oceanu... Ludzie zachęcający Cię do kupna owocu lub innej rzeczy. Śmiech dzieci oraz dorosłych.
A w oddali na skale majaczy czarny, mroczny zamek, na który każdy spogląda w lękiem i szacunkiem.
- To moja rodzina - rzekł i podał elfce świeże, zielone jabłko.

-Dziekuje- usmiechnełą sie i wzieła Jabułko wgryzajac sie w nie.Rozejrzałą sie do okoła. Nigdy tu nie była , było tu ciemno.. zdecydowanie przewazał kolor czarny ale ludzie byli szczęśliwy.
-To pokaż mi ocean książe.

- Jak sobie życzysz, księżniczko - ukłonił się przed nią w dość teatralny sposób jednocześnie pozdrawiając kupców i rzucając im zapłatę. Zdawało się, że całe miasteczko zna owego "księcia ciemności" słynącego w pobliskich krainach jako syn tyrana.
Ponownie chwycił jej smukła dłoń i pociągnął w tłum ludzi oraz zapachów, od których nie jednej osobie mogło zakręcić się w głowie.

Trzymała jego dłoń i ie puszczała. Czyżby sie bała że wkońcu sie zgubi? Była zaciekawiona całym miastem choć sie go brzydziła.

Czasami spoglądał na elfkę, jednak wciąż dostrzegał w jej oczach zaciekawienie oraz ostrożność.
Lekko, prawie niezauważalnie skrzywił się odwracając głowę.
- Zamknij oczy - poprosił dość nagle zatrzymując się.

Spojrzałą na niego. Sama nie wiedziałą czy mu ufać , a może to jakiś podstęp?
-Dobrze..-wyszptałą po chwili i zamkneła oczy. A co jej tam szkodzi.

Powoli ruszył przed siebie, uważając aby dziewczyna nie potknęła się o kamienie tworzące tutaj dość prymitywną alejkę. Oznaczało to, że zbliżając się do portu.
[Port]

Sandra siedziała leniwie pod zniszczonym drzewem. Swoje długie nogi, zaopatrzone w potargane kabaretki wyciągnęła przed sobą, potargane długie włosy upięła w dziwny kok, całą swoją osobą przyciągała wzrok okolicznych mężczyzn. Doskonale zdawała sobie z tego sprawę, ale mało ją interesowali jacyś wieśniacy. Siedziała sobie tak, jakby lekko zmęczona i powoli przeżuwała jabłko. Za nią, po drugiej stronie drzewa wylegiwał się, jakby lekko zgaszony i przygnębiony, biały tygrys.

Postać w ciemnym płaszczu, który powiewał na wietrze przemknęłą między szarymi uliczkami, chowiąc twarz w cieniu kaptura. Stąpał ostrożnie rozglądając się uważnie dookoła. Gdy mijały go straże spuszczał twarz i pogwizdywał cicho, aby odwrócić od siebie uwagę.

Sandra obserwowała wysoką postać w ciemnym płaszczu. Skończyła jeść jabłko, wyrzuciła ogryzek i wciąż obserwując postać oblizała powoli palce. Wytarła dłonie w krótkie, czarne, potargane spodenki i zmrużyła oczy.

Postać niespiesznym krokiem przeszła obok dziewczyny zatrzymując się w jednym z zakamarków, uliczek Krainy Nero. Najczęściej były one obskurne, a zamieszkiwali je rybacy oraz wieczni handlarze.
Silniejszy powiew wiatru, a może pośpiech sprawił, że ciemny kaptur opadł ukazując twarz Migtoxa, lekko schowaną w cieniu.
Zaczerwieniony policzek zaczął już powoli puchnąc. Był on jedynym dowodem kłótni, która odbyła się parę minut temu w zamku.

Sandra jako koczowniczka była nowa w mieście. Nie wiedziała, kim jest chłopak, dlaczego ma zaogniony policzek i dlaczego się ukrywa. Ale wpadł jej w oko. Z zarysu płaszcza wnioskowała, że był no...całkiem całkiem zbudowany. I był słodziutki. Rozglądał się trochę w tej swojej alejce. No...ale jak przystało na grzeczną dziewczynkę, a przynajmniej taką powinna być Sandra, na razie obserwowała młodzieńca spod swojego drzewa.

Po dłuższej chwili wpatrywania się w tłum ludzi, który co jakiś czas zmierzał w stronę wiecznych bazarów, Migtox zauważył kątem oka drobną postać jasnowłosej dziewczyny. Wpatrywała się w niego z zaciekawieniem i jakby wyzwaniem w kocich oczach.
Chłopak lekko zmarszczył brwi i jak gdyby nigdy nic ruszył w głąb ciemnej uliczki nasuwając na twarz kaptur.

Sandra odczekała chwilę. Wzięła sobie małą czekoladkę z kieszonki, zjadła ją, posiedziała jeszcze chwilę i dopiero potem ruszyła w ślad za chłopakiem, stąpając w powolny, koci sposób. Biały Tygrys-Przybłęda ruszył leniwie za nią.

Kiedy dziewczyna znalazła się na rozstaju drogi ktoś brutalnie złapał ją do tyłu ramieniem i przyłożył do szyi ostrze sztyletu. Czarny płaszcz owiał jej nagie łydki.
- Kim jesteś? - obok jej ucha odezwał się cichy, męski głos. Był to Migtox.