Karczma, wśród śmiechów ukryta.

Gael szedł powoli prowadząc elfkę ku karczmie. Odciągał przed nią gałęzie tak, by o nie nie zahaczyła.
-o tym miejscu nie wie król-tłumaczył pokazując jej niedaleki budynek.
-ludzie, pamiętający lepsze czasy i ci, którzy chcieliby je poznać przychodzą tu i bawią się, tak, jakby to zawsze było na porządku dziennym.
Gael zmieniał się w oczach. Tłumaczył pięknie, jakby opowiadał starą legendę, gestykulował, patrzył w oczy rozmówczyni, zupełnie, jakby nie istniał ten prostacki, gniewny Gael, który ma mały zasób słów. A raczej takie sprawia wrażenie. Otworzył się przed kimś, całkiem nieświadomie. Osoba ta, mogła poznać prawdziwego Gaela, co było wręcz baśniowe, bo osób takich było niewiele. Prawdę mówiąc, był w to tylko wtajemniczony brat Gaela. Brawo więc dla elfki. Jak to zrobiła...?

Elfka szeroko sie uśmiechneła jej kąciki ust wygieły sie do góry.Taka zmiana Gaela była dość zaskakująca, właśnie dzieki niej zaczeła mu bardziej ufać.
Poczuła sie bezpiecznie ten dreszczyk nie pewności gdzieś sobie uciekł.
Słuchała go uwaznie i kiwała przy tym lekko głową.

-proszę-Gael uśmiechnął się, otwierając przed Alex drzwi do karczmy.
A w środku panował istny chaos! Śmiechy, toasty, zabawy, wesołe krzyki i pieśni wydawały się tu głośniejsze i weselsze, niż gdzie indziej.
-GAEL.! Stary druhu.!-jakiś niski, siwy brodacz podszedł do nich i poklepał kowala po łokciu, bo dotąd mu sięgał.
-przyprowadziłeś kobietę, złaknioną dobrej zabawy?-zapytał i spojrzał uprzejmie na Alex.
-milady.-rzekł unosząc jej dłoń do ust, po czym skłonił się, porwał jakiś kufel ze stołu i ruszył tanecznym krokiem przed siebie. W lewym kąciku siedziało mnóstwo wesołych chłopek i wieśniaczek, którym przystojny młodzieniec śpiewał ballady o miłości. Stolik obok grupa mężczyzn grała żywo w karty i zakładała się, o trunki. Gael poprowadził Alex w przeciwległy kąt, gdzie był duży, jasno oświetlony stół, a przy nim śpiewający biesiadnicy.

Rozejrzala sie dookoła w jej oczach płoneły iskierki ciekawości. Nigdy nie przebywała w takim mniejscu. Znowu poznawała tajniki tego niby okropnego miasta. Czy w rzeczywistosci było inaczej? Chyba tak.
Alexandra uśmiechnełą sie do kowala.
-No nieźle tu.

Gael zrzucił jednego z siedzących.
-Matt. Zrób damie miejsce.-rzekł. Matt, troch blady, bardzo wysoki brunet z podkrążonymi oczami, długim papierosem w ręce i krzywym, czarnym kapeluszem na głowie spojrzał gniewnie na kowala, po czym zauważył Alex.
-ahaaa.Dam-mie.-rzekł lekko bełkocząc, po czym uśmiechnął się i pokazał na wolne krzesło. W tym czasie Gael zawołał Berte, która tu obsługiwała.
-dwa, trunku Nero. Te według starego przepisu.

Usiadła powoli na krzesło i przeczesała dłuie blond włosy rozgladajac sie po zebranych.Zatrzymala wzrok na Gaelu. Czuła sie troche nie swojo. No ale nie dziwne. Fascynowali ja Ci wszyscy zebrani ludzie.

Jedna z dziewcząt spojrzała ciekawie na Alex.
-Ty to chyba nie jesteś człowiekiem co.?-i zaśmiała się serdecznie. Siedzący obok niej blondyn kiwnął do elfki.
-wybacz mojej siostrze zuchwałość, jest głupia.-mrugnął do elfki, a ciekawa siostrza klepnęła brata w głowę.
-uważaj co mówisz, wiem gdzie mieszkasz :p
-jestem Chris.-przedstawił się brat do Alex.
W tym czasie Berta postawiła przed Alex kufel. Gael zasiadł na parapecie obok, z brak miejsc. Zebrani spojrzeli na elfkę w oczekiwaniu.
-nie pisałaś czegoś tak magicznego.-zapewnił Gael i upił łyk, z swojego kufla.
Reszta biesiadników zaczęła skandować :
-PIJ PIJ PIJ PIJ OPAAA.! DO DNA.!

Spojrzała jeszcze raz po wszystkich i usmiechneła sie radośnie.
-No dobra- upiła najpierw małego łyka, zasmakowało? Zaśmiałą sie i wzieła jeszcze jednego , wiekrzego.

Trunek Nero według starego przepisu miał to do siebie, że przy nim zapominało się o troskach i zmartwieniach, o barierach, które kiedyś trudno było przekroczyć i o trudnościach losu. "Napój szczęścia" jak mówili biesiadnicy. Bo w jednej chwili, po zakosztowaniu napoju, osobnika ogarniała chęć do tańca, śpiewania i ogólnej swawoli. Kiedy zgromadzeni w chacie zauważyli, że jest tu ktoś, kto po raz pierwszy zasmakował Napoju Szczęścia, szybko wznieśli swoje kufle, krzycząc różne rzeczy jak "hurra" "olee" "Nero". Gael uśmiechnął się. Nie bywał tu często, bo nie chciał się przyzwyczajać, do wiecznej hulanki, ale od czasu do czasu...
Na jeden ze stołów wkroczył młodzieniec, który uprzednio siedział w drugim kącie, śpiewając dziewczętom ballady. Teraz stał na stole ze swoim instrumentem i przymkniętymi oczami. Jakaś kobieta przyłączyła się do niego z klarnetem, stając na drugim stole.
-danzaaa.!-wrzasnął wreszcie młodzieniec, co starym dialekcie Nero, znaczyło "tańczyć". Począł grać, a klarnecistka mu zawtórowała. Niektórzy bili w stoły w takt muzyki. Alex ani się spostrzegła, jak Chris, brat ciekawej, porwał ją w ramiona i zaczął wirować w tańcu. Gael zaśmiał się widząc całą tą zabawę. Uniósł kufel do ust, upił łyk i sięgnął na ścianę, po jakiś stary, dawno nieużywany i dziwny instrument, przypominający kontrabas. Oparł jedną nogę na stole i również zaczął grać. O dziwo, szło mu to całkiem nieźle.

Ze śmiechem tańczyła z Chrisem.dzięki trunkowi zapomniała o tym że miała czekac na Chestera, że został jej skradziony nasyjnik. Śmiałą sie i bawiła wraz z ludzmi z karczmy. Spojrzała na Gaela i zaklaskała mu potem znów powróciła do dzikiego tańca.

Potem przyłączyły się dziewczęta. Rozsunięto stoły, a one zaczęły tańczyć jakiś regionalny taniec na bosaka. W tym czasie przyniesiono drugą już kolejkę trunku. Zabawa trwała w najlepsze, a za oknem powoli zapadał zmrok. Trzeba było się zbierać, bo za niedługo do karczmy mogli wkraść się podejrzani podróżnicy.
-Alex...-Gael podszedł to tańczącej i śmiejącej się elfki i ujął ją za łokieć.
-trzeba wracać.

Poprawiła sobie włosy o tak lubiala to robic.Nieźle tu sie bawiła nie chciała wracać , ale byłą rozsądna.
-No nic.. dobrze- elfia dziewczyna przestała tańczyć i obdarzyła Gaela wdzieęcznym uśmiechem.

Otworzył przed nią drzwi.
-mogło się zacząć robić nieprzyjemnie.-wyjaśnił pocierając ręce, bo trochę go rozbolały od grania.
-idziemy.?-zapytał i poszedł przed siebie. Przez chwilę szli po ciemku i w milczeniu.
-i co.? Dalej nienawidzisz ludu Nero, ani wszystkiego, co z tym związane.?-zapytał spoglądając na elfkę.

- Nienawidze króla Nero, ale racja zmieniłam zdanie co do ludu nero poznajac was-mówiła dość cicho idąc do przodu.- gdzie idziemy?

-gdzie.? Księżniczko, jest ciemno. Ty jesteś młoda to raz, dwa, kiedy ostatnio byłaś w domu, nie możesz włóczyć się z nieznajomym po obcej dzielnicy, to po trzecie.-mrugnął do niej.
-oprowadzę Cię.

[selvatico : wioska]