Południowa Granica.

-yhym ... tak.k- jąkała sie. Czułą sie dziwnie. Nie potrafiła nazwać tego co do niego czuła..Przyjaciel? coś wiecej? hmm to było dziwne i nieznane. Bardzo dziwne. Zamysliła sie patrzac w piasek.Wiatr lekko zawiał i rozwiał jej włosy. Odgarneła je jednym ruchem.
-Migtox.. -zawołała głośno , nie powiedziałą tego co chciała. A co ona chciała powiedzieć no co?- miłych snów- palneła głupio i spusciła głowe jagby chciała zakryc wstyd na twarzy.

- Dziękuje - odpał i uśmiechnął się lekko w stronę elki i ruszył w kierunku ich małego "mieszkanka", gdzie przebywała jego matka. Jednak nie omieszkał po paru krokach zerknąc przez ramię na Alex, która zdawała się wciąż trwać w tej samej pozycji. Czyżby była zamyślona?

Gdy mijał leżącą na gorącym piasku Sandrę, pochylił się i okrył ją włąsnym płaszczem, który teraz był już zbędny, gdy znalazł dla bobasa jakieś ciepłe futro.
- Mam nadzieję, że masz dobre sny - wyszeptał pochylając się nad nią jakby mógł zajrzeć w jej sen lub koszmar. Jednak było to niemożliwe.
Po chwili usiadł obok matki i położył dziecko na piasku, a sam położył się mocno zaciskając powieki.

Kiedy Migi zniknoł jej z oczu , wstała i ruszyła przed siebie. Daej dalej. I nagle zauwazyła znajomy jej płaszc.
-chester?-zapytała cicho- Cherster-krzykneła głosniej i podbiegła do niego.

W głowie pojawiła się nowa myśl. Widział dziewczynę która coś do niego krzyczy, a on leży na piasku. A może to nie był sen? Jej głos był dziwnie znajomy i stawał się coraz głośniejszy. Dźwignął się na zdrowej ręce i otworzył oczy. Natychmiast tego pożałował, gdyż był dosłownie oblepiony piachem. Szybkim ruchem ręki przetarł twarz z ziemi i ponownie spojrzał przed siebie. Ktoś zbliżał się w jego stronę. Czy to? Tak, to była Alexa, ale skąd ona tutaj - Jesteś prawdziwa - powiedział z trudem przyglądając się jej, jakby widział ją pierwszy raz w życiu

Upadła na kolana.
-Jestem , jestem, och bogowie co ci sie stało?- wyszepała pomagajac mu usiąśc.
-Masz troche jeszcze sił? By dojśc do brzegu rzeki?.-zapytałą zmartwiona.

- Jakiej rzeki? Jesteśmy na pustyni. - spojrzał na nią ponownie - poza tym tam było trzęsienie ziemi, pożar, wszystko zniknęło, a ja musiałem uciekać, jak wielu innych. Ale nie wszyscy mieli tyle szczęścia. Ty nie możesz być prawdziwa. Tam nie było jak uciec... - jego oczy latały w orbitach. Wyglądał jak lekki obłąkaniec.

-Chester , prosze wstan.. To tylko kawałek . Prosze- mówiła cicho zatroskana. Nie był w najleprzym stanie i majaczył. Ale ona go tak nie zostawi, mimo wszystko była pomocną dusza.Pomogła mu powoli wstac co było trudne gdyż on był wysoki.

Wstał. W jego głowie panował istny mętlik. Powoli podążył za zjawą która prowadziła go do wody. A przynajmniej tak mówiła. Na ramieniu nadal trzymał przewieszony plecak, jedną ręką podtrzymywał się Alex, druga zwisała bezwładnie. To się nie działo na prawdę.

Powoli dotarli do brzegu rzeki . Ale do tarli! Pomogła mu usiąść i zdjeła z jego ramienia plecak. Podałą mu szybko bukłak który napełniła wodą.
-Pij, Chester pij!-rozkazała przykladajac mu do ust wode.

Wziął najpierw niepewnie łyk. To rzeczywiście była woda. To znaczy, że Alex też była prawdziwa. ŻYŁ! Zachłannie wypił resztę napoju. - Alex, to naprawdę ty. JA, myślałem, że... Przepraszam. - Było mu głupio, że nie wierzył, że mogła przeżyć, że ktokolwiek przeżył.

Usmiechneła sie pocieszajaco.
-Nic sie niestało Chester. Ważne że nic ci nie jest- stwierdziła.

- Jeszcze raz dziękuję. - wykrzywił usta w geście który miał przypominać uśmiech. Zamiast tego wyszedł grymas. Cieszył się, że przeżył i że innym też się udało. - Musimy tam wrócić. To nieuniknione, prawda?

-Nie ma do czego wracać Chester.Idziemy do innej wioski. I tam poszukamy schoronienia- powiedziałą i spojrzała na poddanych.- takie życie zgotowało nam los.

- Przez lata poszukiwałem przeszłości, a dzisiaj została pogrzebana. Tak miało być? - spojrzał na nią - tak miało być, że musieli poumierać ludzie, ziemia musiała pochłonąć cały ich świat? Czemu?

-Nic sie nie dzieje bezinteresownie Chester-znowu powturzyła jego imie- to miało jakiś cel. i nie bój sie , jeszcze otkryjesz to co przed tobą ukryto.