Piaszczyste wzgórze.

Kroczek, kroczek, kroczek i jeszcze kilka większych. Zejście z piaszczystego wzgórza nie było trudne i nie wymagało świetnej kondycji, więc Sandra prawie z niego zbiegła. Wykorzystując siłę tygrysa odbiegła od zejścia w środek placu tak, by stojący na górze mogli ją zobaczyć.
-heeej.-krzyknęła w ich stronę machając rękoma. Uśmiechała się, bo wioska była już bardzo blisko.

Westchneła cicho i ruszyłą do przodu .
-Nareszcie- ucieszyła sie słyszac ze wiosk juz niedaleko.

Zbiegł ze wzgórza podtrzymując matkę za ramię, gdyż była już zmęczona i wycieńczona wędrówką, jak większość osób.

Kiedy wszyscy już dotarli Sandra miała ochotę podskakiwać. Była już strasznie niecierpliwa.
-to tam.-krzyknęła i wskazała ręką na mały, czarny punkcik majaczący gdzieś oddali.
Ludzie wybałuszyli oczy i zaczęli szeptać.
-to ma być wioska...?-zapytał ktoś.
-tak. To jest wioska. I tam się udajemy.!-rzekła Sandra tonem lekko obrażonej dziewczynki i zaczęła szybkim krokiem maszerować przed siebie.

Gdyby miał w sobie chociaż iskrę życia, na widok miny, która wykwitła na twarz Sandry, wybuchł był głośnym śmiechem. A teraz jedynie jego usta wykrzywiły się w czymś co miało być uśmiechem, a był grymasem.

Szybszym krokiem ruszyła do wioski.
Udało sie im ! Jupi

Podobnie jak inni, zbiegła z wzgórza, stając koło zebranych i wpatrując się w ledwo widoczny punkcik. Uniosła lekko brew w górę, ale się nie odezwała. Baa, nie miała w zwyczaju w ogóle się odzywać, bo nigdy nie czuła takiej potrzeby.

(hah, wreszcie jestem na czas XD)

[hurra Ayashia nadąża XD]

Sandra wiedziała, że nie mogą teraz gwałtownie naprzeć na wioskę, bo mieszkańcy uznają to za atak. Wiedziała także, że nie pozwolą im wszystkim tam zostać. Owszem, pomogą mieszkańcom Dalmo doprowadzić się do porządku, ale niech nie liczą, na nic więcej. Ostatnim razem Sandra była tylko z tygrysem, więc nie rzucała się zbyt w oczy, jako mała jednostka. Miała tam znajomego, a raczej znajomego mieszkańca - Toma. Bakacz jakich mało i wątpiła, czy im pomoże. Ba, czy jeszcze ją pamięta.? Dogadała się z nim tylko dlatego, że on też kiedyś wyruszył z domu, poznawać świat.

Podeszłą do Sandry.
0-Jak myślisz co teraz?-spojrzała na nią i na wioske.

Sandra spojrzała na Alex.
-jak to co.? wbijamy.!-krzyknęła i spojrzała na Armastus. Wgłębi duszy nie była taka wyluzowana i szczęśliwa. Myślała gorączkowo, co wymyślić, kiedy już dotrą do bram...

Razem z matką znajdowali się prawie na przedzie tłumu zdążającego do wioski, może dlatego już wkrótce mogli usłyszeć radosny okrzyki ludzi, a zarazem niespokojne szepty. Wioska raczej nie zachęcała swoim marnym widokiem ale była ich ratunkiem... W pewien sposób byli od niej uzależnieni, jak podróżnik od wody.

-No to naprzód- powiedziała i ruszyła pewnym krokiem do wioski. Co ich tam spotka? Nie wygladało to za dobrze.

Człapał z tyłu grupy, wycieńczony jak zapewne wszyscy. Gdy wreszcie ujrzał wioskę, ratunek o którym tak dużo myśleli, niemrawo się uśmiechnął. Wreszcie może uda mu się odpocząć. Wziął głęboki oddech i ruszył za pozostałymi.

Westchnęła cicho, zmarszczyła brwi i podeszła do Sandry, witając stojącą przy niej elfkę lekkim skinięciem głowy. Zdjęła kaptur i szepnęła do białowłosej.
- Jesteś koczowniczką, prawda? A więc widziałaś już wiele... - rzekła, robiąc lekką pauzę. - Później... gdy trochę się uspokoimy, po przyjściu do wioski... jeżeli nas wpuszczą do wioski - poprawiła się z wymuszonym uśmiechem, niby to żartując. - Miałabym do ciebie kilka pytań... Jeżeli się zgodzisz.

Sandra zerknęła lekko na Ayashię.
-pewnie.-rzekła krótko. W końcu była jej coś winna. Ay uratowała ich ostatkiem sił z płonącego lasu.
To nie lada wyczyn. Szli jeszcze trochę w skwarze, aż dotarli do bram miasta.

Przenieśmy się w końcu '_'
[brama]