Południowa Granica.

-Niestey nie... a wogóle jak noga? gdybym tylko umiała uleczyłabym ja ale nie w tym sie specjalizuje- powiedziałą i nagle cos jej świtło ma przeciez jeszcze 2 krople.- masz strasznie zmasakrowana tą noge?-zapyałą poatrzac na nia.

Sandra zerknęła na swoją nogę.
-nie...-rzekła niepewnie. Czy przed chwilą Alex nie powiedziała, że nie potrafi jej uleczyć.?
-nie przejmuj się. Mam siłę mojego Tygryska-tu pogłaskała go za uchem-przy nim szybciej się regeneruję.-uśmiechnęła się do elfki.

Siadaj- powiedziała stanowczo- Masz ją zmiarzdzoną.. kości sa pokruszone.Ja chyba wiem jak to uleczyć , a i tak chciałas isc spac- uśmiechneła sie do niej delikatnie.

-i co z tego, że jest zmiażdżona.?-zapytała, ale mimowolnie przysiadła na zimnym już piasku. Przetarła dłonie i spojrzała wyczekująco na Alex.

-Nie uleczy sie tak szybko sama...- ściagneła z szyji niebieski naszyjnik.-otwieraj buźke- usmiechneła sie.- jak wstaneisz noga będzie idealna.

Sandra posłusznie otworzyła usta niczym mała dziewczynka. Przymknęła oczy i zastanawiała się, co to właściwie za naszyjnik.

Otworzyła wisiorek i pozwoliłą jednj kropli spłynąc do ust sandry. Ta mogłą poczuć sie sennie. No tak i jeszcze omamy... ale może jednak nie bedzie mniec ich? hm. Zobaczycmy .Zawiesiłą niebieski naszyjnik juz tylko z jedną łza na szyje.
-teraz sie wyśpij.

Najpierw Sandrze rozmył się obraz. Potem powoli opadła na ziemię. Zgarnęła trochę piasku i zaczęła go przesypywać między palcami.
-co Ty mi dałaś...?-zapytała sennie, ale nie Alex nie zdążyła odpowiedzieć, bo dziewczyna natychmiast zasnęła.

Usmiechnełą sie i skineła na santiago że nic jej nie będzie i zeby jej pilnował. Sama okryła ją jakąś płachtą z czyjejś peleryny i oddaliła sie do rzeki wskoczyła do niej by sie umyś. Prawie wszyscy już spali.

Przez dłuższy czas przebywał wśród garstki ludu z Nero. Było ich najmniej i było to dość widoczne, wśród tłumu elfów, które przechadzały się niespokojnie po gorących piaskach pustyni. Wymienił z ludźmi kilka słów, a może były to zdania. Nie pamiętał... powieki czasami same mu opadały, jednak szybko się zrywał i nie pozwalał sobie na odpoczynek.
Co go nie zdziwiło ludzie, zgodnie z jego słowa, przystali na dalszą wędrówkę. Co mają do stracenia? Są wolnymi ludźmi...którzy już nie muszą zasypiać w strachu przed gniewem tyrana.

Chłopak powoli podszedł w stronę elfki, która wynurzyła się z rzeki. Wyglądała na zmartwioną oraz smutną. Czyżby dalej nie było wieści od brata? Po drodze minął śpiącą - niczym mała, grzeczne dziecko - Sandrę. Wyglądała na spokojną. Co jej się śniło? Czyżby jej rodzina?

Chłopak zerknął na dziecko, które trzymał w ramionach i zatrzymał się na skraju rzeczki. Wcześniej zauważył, iż elfka mu się przygląda... Miała przygnębione spojrzenie.
- Alex... - zawołał cicho. Był ciekaw czy myślą o tym samy. O powrocie.

Wyszła z wody i otarła mu policzek mokrą dłonią.
-Powinieneś sie wykąpać- stwierdziła i pogłaskała małe dziecko po głowie.Było tak spokojne. Mówiła cicho. A jej głos drżał. w kolejną noc miała wyruszyć szukać czegoś czego juz pewnie niema.

Chłopak powoli podniósł wzrok na elfkę, a na jego twarz po raz kolejny tego dnia wystąpił lekki, niezbyt obecny uśmiech. Wiedział co kryje sie pod drżącym głosem Alex oraz niepewnością i strachem w oczach. Elfka była silna jednak bała się straty. Straty brata.
- Kiedy zamierzasz wyruszyć? - zapytał bez zbędnych słów.

-Odprowadze ich do tej wioski... i kolejnej nocy ruszam- spusciła głowe aż tak ją znał? Mówiła cicho . Bardzo cicho. Bała sie ze wkońcu ktoś ją usłyszy,

Delikatnie podniósł podbródek elfki, tak że musiała na niego spojrzeć. Nie miała wyboru. Mogła tylko zamknąć oczy lub uciec spojrzeniem. Jednak czy coś by to dało?
- Czy mogę Ci towarzyszyć? - to nie było pytanie to była prośba. A co najważniejsze w głosie chłopaka była pewność, której nikt nie mógł zmienić.

Przymkneła powieki , bała sie na niego spojrzeć. Co miała odpowiedzieć? No co.
-Jeśli chcesz?- otwarła oczy i spojrzałą wprost niego- a jesli to jest bezsensowna podróż? A jeśli cie na coś naraże?- wyszeptała. W jej głosie był wyczówalny strach... oo tak.