Pewien mały pomysł!!

Razem z Alex wymyśliliśmy pewną legendę, która wytłumaczyła by wszystko co dzieje się na naszym forum Smile

. Przeczytajcie ją i wyraźcie swoje skromne zdanie...

Kilkanaście lat temu,
Gdy jeszcze miłość ludzi jednała,
Trzech różnych braci
Przyjaźń szczera łączyła.
Jedno im cel przyświecał,
Jedno mieli pragnienie:
„Razem będziemy budować!!
Zgody pochodnię nieść!!
Razem będziemy pokoju nauczać,
Wspólne życie wieść.”
Jak więc taka przyjaźń
już wkrótce się rozpadła?
Zawiść i zazdrość
W sera braci się wkradła.
Szczęśliwą krainę
Na trzy części rozdarła:
Nero – mrokiem owiała,
Selvatico – mądrością obdarzyła,
Bianco – bielą naznaczyła.

Dawno, dawno temu, jak głosi legenda, stara kapłanka – widząc zawiść, rodzącą się w sercach trzech braci – postanowiła wybudować w lesie Świątynię Pokoju. Stała się ona symbolem trwałości i wiecznej harmonii.
Niestety skłóceni bracia wprowadzili do Dalmo zazdrość i gorycz, dziejąc ją między sobą. Najstarszy otrzymał Krainę Nero wraz z jej mrocznymi zakątkami, które zamieszkiwały diabelskie istoty, zwane „cieniami”. Nikt nie wiedział skąd przybyły i jaki jest prawdziwy cel ich podróży. Cienie budziły wśród mieszkańców strach i panikę, napadając na wioski i miasteczka. Czym lub kim były? Tego nie wiemy do dziś. Kolejny z braci dotarł do odległych zakątków, gdzie pojął za żonę, jedną z tamtejszych kobiet – które słynęły ze swój olśniewającej urody – pozostając pierwszym władcą Krainy Selvatico. Najmłodszy z braci – zwany „Złote Serce” – pojął w posiadanie Krainę Bianco, gdzie życie upływało na beztroskiej zabawie i wiecznych hulankach.

Tak więc spór zakończono
I przyjaźń się umocniła,
Harmonia do serc braci powróciła.
Lecz później znów niezgoda,
Wśród trzech braci się wkradła.
Na błędach wykarmiona,
Czai się śmierci zdrada.
I już miecz o miecz uderza,
Leje się niewinna krew,
Gdy wtem kapłanka stara
Rzuca klątwy cień.

Kilka lat później ożyła między braćmi dawna zwada, powodując wybuch pierwszej krwawej wojny, która poniosła za sobą wiele niewinnych ofiar. Widząc to, kapłanka rzuciła na Dalmo klątwę, która na zawsze zmieniła życie jej mieszkańców. Była zapowiedzią katastrofy, która miała wkrótce nadejść.

I choć ucichły waśnie,
Choć spory zakończono,
Odtąd we wspólnym dziele
Już się nie jednoczono.
Na krainę szczęśliwą
Zapadło grozy tchnienie.
Wróg nieznany na nas czyha,
Śmiertelny gotuje nam cios.
Musimy się zjednoczyć,
By złowrogi odwrócić los.

Co kilka lat, na świat przychodziło dziecko naznaczone czarnym „piętnem niezgody”. Miało ono kształt popękanego trójkąta, co symbolizowało utracony pokój oraz miało zachować pamięć o ofiarach krwawych wojn. Były one nazywane Wybrańcami, a ich zadaniem było pogodzenie trzech, skłóconych krain: Nero, Selvatico i Bianco.
Jedynie Wybraniec mógł odnaleźć, ukrytą w lesie Świątynie Pokoju – strzeżoną przez zabłąkane dusze – i otworzyć jej bramy. Tylko zgoda i współpraca wszystkich Wybrańców mogła przezwyciężyć klątwę, ciążącą na mieszkańcach Dalmo oraz wprowadzić między nich pokój i pojednanie.
Jak głosi ostatnia część legendy w Dalmo ukrytych zostało kilka „kluczy”, których dokładna liczna, aby kształt nie jest znany. Są one skarbcem do zdobycia wiedzy, która w rękach niewłaściwego człowieka, może doprowadzić do zapowiedzianej katastrofy.

(„kluczy” strzegą Strażnicy, którzy są świadomi swojej misji oraz wiedzy, którą on posiada. Strażnikiem jest najczęściej wojownik doskonały, nie posiadający żadnych skrupułów.)

a jednak dałeś do skrzynki pytań XD mówiłam od razu, jest dobre, ba wysmienite. Trochę mi to przypomina piosenkę Tiary z HP, ale powiem Ci, można by z tego zrobić całkiem sensowny system rpg, trochę to ma z Warhammera jeżeli chodzi o klimat, ale. A tam. Wracając, żeby nie przynudzać, jestem na TAK od samego początku Very Happy

Wow! ^^
Świetne.

Z każdym nowym pomysłem ta gra nabiera kształtów. Jak najbardziej jestem za!

poeta romantyk.