Niewielki placyk pośrodku wioski

Wokół chłopaka zebrała się niewielka grupka małych słuchaczy, który z zaciekawieniem słuchali jego opowieści. Większość było prawdziwych jednak trochę ubarwionych lub kończących się szczęśliwie słowami: "i żyli długo i szczęśliwie..." - jak to powinny kończyć się bajki.
Dziewczynka ściskała dłoń Migtoxa jakby bała się, że zaraz ucieknie, a tego przecież nie chciała. Jedne elfy spoglądały na niego z obawy, pogardą, a zaś inne wręcz z życzliwością.

Opierała sie o drzewo i patrzała na niego i na dzieci zgromadzone wokół niego. Przecież miał odesć. Westchnełą tylko cicho.

Mimo, iż zauważył elfkę kątek oka, nie zwracał na nią większej uwagi, gdyż całą poświęcił swoim małym słuchaczom. Niektóre dzieci wybuchały melodyjnym śmiechem, inne bawiły się łukiem, który leżał nieopodal na kamiennych płytach.

Przeszła obok niego i usiadłą na jednym pniu obok dzieci.
-Widze ze znalazłeś sobie fanów-zaśmiała sie cicho i załozyłą noge na noge.

- Fanów, nie fanów... - odparł podrzucając w dłoni niewielką piłeczkę, jaką najczęściej widuje się u kuglarzy, na barwnych bazar w pobliskich miasteczkach. - Ja raczej nazwałbym ich przyjaciółmi - dodał podnosząc na elfkę ciemne spojrzenie.

-Pijesz do czegoś?-zapytałą i uniosła brew przygladajac sie mu uważnie.

- Nie. - ponownie zwrócił wzrok ku dziewczynce, która ciągła go uparcie za rękaw wpatrując się szeroko otwartymi oczami w elfkę. - Dlaczego tak sądzisz?

-Dobra nieważne-wstała i odgarneła włosy.Podeszłą do strumyka i zamoczyła dłonie.

Za plecami elfki chłopak zrobił dość zabawna minę, która raczej była grymasem rozbawienia w jego wykonaniu.
Mała dziewczynka wybuchła niekontrolowanym śmiechem i ponownie pociągnęła go za rękaw.
- Gdzie mieszkasz? - zapytała dość nagle. - Odwiedzisz mnie jeszcze? - kolejne pytanie.

- Za siedmioma górami, za siedmioma lasami mieści się moja chałupka. Jest trocha inna niż Twoja, ponieważ mieszka w nim zły duszek, który nie pozwala mi na promyczek radości - odparł i mrugnął do dziewczynki. - Na drugie pytanie odpowiedź zna wasza MIŁĄ księżniczka.

Dziewczynka spojrzała na Alex a ta sie odwróciła sie. Lecz nic nie odpowiedziałą spojrzałą tylko na nieznajomego.

Uśmiechnął się. Nieznacznie unosząc kąciki ust.
- O czym myśli nasza piękna, niedostępna księżniczka? - zapytał podnosząc się i zakładając powoli łuk na ramię.

-Niedostępna?-zapytała i uniosła brew.- o czym mysle? dobre pytanie...-powiedziała patrzac na niego.- o tym i tamtym...

Powoli podszedł do elfki, tak że znalazł się parę centymetrów od niej, spoglądając uważnie w jej oczy.
- Myślę, że niepotrzebnie się zadręczasz, księżniczko. Nie każdemu poddanemu możesz pomóc. Jednak pamiętaj o jednym - chłopak ściszył głos i uśmiechnął się lekko. - Wiara czyni cuda, a przyjaźń ją dopełnia.

-To źle że staram sie ich chronic?- zapytałą spogladajacmu wprost w oczy.-Myślisz ze zemną nie da sie zaprzyjaznic?

Da się :p XD

- Cenie Twoją lojalność wobec oddanych, to że starasz się ich uchronić przed złem jednak nie zawsze jest to możliwe. - odparł powoli dobierając słowa. - I nigdy nie usłyszysz z moich ust, że nie da się z Tobą zaprzyjaźnić, póki Cię nie poznam - dodał i uśmiechnął się lekko.