Podejrzane zakątki, ciemne uliczki, ledwo stojące domy.

- Migtox ważne- weszła razem z nim do Hali- Daj matce mleko i zaraz mi tu wracaj, spróbuje ci pomuc dobrze?- usmiechnełą sie do niego ciepło.

Nie miał siły, żeby się z nią sprzeczać... Chwiejnym krokiem podszedł do matki, która otwarła usta aby coś powiedzieć, gdy ten wręczył jej skórzany bukłak z mlekiem.
- Nakarm go...zaraz wracam. - wyszeptał lekko ochrypłym głosem i niczym marionetka obrócił sie dookoła osi i ruszyła w stronę Alex.

-Siadaj, tam masz jedzenie... porzadnie się najedz -powiedziałą i zaczeł szukac czegoś w swojej skórzanej torbie.

- Mam...hmm...jeść? - zapytał z lekkim niedowierzaniem i nutka kpiny w głosie. - To jakiś nowy sposób leczenia? - zapytał z rozbawieniem biorąc do dłoni jedynie suchą bułkę, gdyż zapasy już i tak były skąpe.

- No taki orginalny, mój- zaśmiała się i wsypała coś do bukłaku z wodą, wymieszał ostrożnie i podała mu .- Pij- uśmiechneła sie.

Dość łapczywie wsadził do ust duży kęs suchej bułki, tak że jego policzki śmiesznie opuchły.
- Dziękuje. - mruknął niewyraźnie popijając to wodą z bukłaku, która miała dość osobliwy smak. - Dodałaś tam coś? - zapytał marszcząc czoło.

Zaśmiała się obserwując go.
-Tak, zaraz zaśniesz - uśmiechneła się szeroko- smakuję?

Wpadła do hali niczym burza, nurkując pomiędzy kolejnymi ludźmi. Okrążyła halę i przeszukała najdokładniej, jak tylko mogła, wypytując najróżniejsze osoby o zgubę. Nikt nie widział, ani nie słyszał o Durandalu! Zaczęła powoli tracić cierpliwość. Oparła się o ścianę i powoli po niej zjechała, wymęczona. Podczas każdego użycia magii jej oczy stawały się krwistoczerwone, by potem zgasnąć. Teraz jednak ta barwa wcale nie zniknęła, o czym dziewczyna nawet nie wiedziała. Dziwiły ją tylko ukradkowe spojrzenia mieszkańców Dalmo, od czasu do czasu przechodzących koło niej. Zdmuchnęła grzywkę z oczu i zmrużyła je ostrożnie. Pragnęła usilnie przypomnieć sobie, gdzie i co robiła w nocy. Jeżeli zgubiła naprawdę ostrze, to nigdy sobie tego nie wybaczy.

- Zasnę? - zapytał nie odrywając oburzonego spojrzenia z roześmianych oczu elfki, które zdawały sie leciutko błyszczek, niczym gwiazdy.

Skinęła głową i przyłożyła mu pale do ust, jego powieki stawały się coraz cięższe.
-Bedzie dobrzxe- szeptneła mu do ucha- musisz odpoczac.

- Odpocząć... - powtórzył sennie, wpatrując się jak zauroczony w jej duże, ciemne oczy. Był niczym dziecko czekające na jakąś nową niespodziankę.
Nawet nie zauważył kiedy opadły mu powieki, a on sam zapadł w spokojny sen.

Pogłaskała go po policzku i przykryła kocem lekko się uśmiechając. Po chwili jednak wstała i podeszła do matki Migtoxa.
-Może pomuc w czymś pani?

- Oh...gdybyś mogła go na chwilę popilnować... - kobieta uśmiechnęła się w stronę elfki, z nutką jakiegoś smutku i nostalgii. Czyżby dalej opłakiwała zamordowanego przez syna, męża tyrana?
- Sprawdziłabym jak się czują inni. - dodała powoli wstają.

- Nie ma sprawy - powiedziała i wzieła ostrożnie od niej maluszka.- A jak się Pani czuje?

- Dobrze. Dziękuje za troskę Larysso - odparła kobieta i uśmiechnęła się łagodnie, gdy wypowiedziała drugie imię elfki