Podejrzane zakątki, ciemne uliczki, ledwo stojące domy.

Tak na prawdę, było mu to obojętne, w którą uliczkę skręcą....gdzie pójdą byleby osiągnęli swój cel...byleby odnaleźli coś dla głodnego maluszka, którego opiekunem został Migtox.
- Dobrze. - zgodził się bez żadnych kłótni i ruszył przed siebie, co raczej było do niego niepodobne.

- Bedziesz dobrym Ojcem- zaśmiała się i rozgladałą za jakąś stajnią czy obora. W pewnym momencie potkneła sie o coś i upadła.

I to właśnie ten upadek był pierwszym impulsem do przebudzenia chłopaka z dziwnego letargu, w który niespodziewanie popadł.
- Nic Ci nie jest?! - zapytał dosyć głośno, kucając przy niej i z troska marszcząc brwi. Jednocześnie wyczuł, że powinni zachowywać się cicho, aby wtopić sie w tłum.

-Nie, ja już taka fajtłapowata jestem - mrukneła i rozejrzała się obok niej błysneło srebro. Tak to był sztylet. Wzieła go do dłoni i uwaznie mu się przyjrzała.

Lekko mrużąc oczy spojrzał na pięknie zdobiony sztylet, ozdobiony bursztynowym kamieniem wielkości kobiecej pięści.
- Dziwne. - wyszeptał rozglądając się dookoła i niespodziewanie chwycił elfkę za łokieć, ruszając bez uprzedzenia przed siebie.

Zdziwiona ruszyła do przodu bez słowa. Chłopak wyadawał się jakiś dziwny.

Miał dziwne uczucie, że są obserwowani...a może to tylko jego paranoja coraz bardziej się pogłębiała? A może oszalał?
- Wybacz. - mruknął zatrzymując sie na końcu kolejnej, obskurnej ścieżki, która kończyła się następnym rozwidleniem.

- Czy ty jesteś w 100 procentach pewny że nic ci nie jest Mig?- zapytała spogladajac mu perfidnie wprost w oczy.

Chłopak gwałtownie zamrugał i zmrużył oczy - czemu dopiero teraz zauważył, iż promienie słońca drażnią jego tęczówki, które stały się dziwnie czułe? A może to te ciepło?
- Tak...wszystko jest w porządku, przecież już mówiłem. - mruknął i wzruszył ramionami ruszając przed siebie.

Złapała chłopaka za ramię i przyciągnęła do siebie.
-Nie Mogtox... ślepa i głupia to ja nie jestem!- powiedziałaa lekko oburzona.

Oczy chłopaka zwęziły się w dwie złowrogie szparki, gdy poczuł delikatny, ale stanowczy uścisk dłoni elfki. Czuł jej ciepły oddech na twarzy, a oburzenie w jej oczach jedynie go bawiło. Czyżby na prawdę oszalał?
- Nie rozumiem... - zaczął powoli, pocierając niezdrowo zarumieniony policzek. - Dlaczego uważasz, że zachowuje się..hm...dziwnie?

Ay, kierowana przeczuciem, weszła szybko w jedną z krętych uliczek wioski. W biegu zdążyła sprawdzić każdą cenną rzecz jaką posiadała przy sobie. Wszystko było na swoim miejscu. Wszystko - oprócz miecza czarnowłosej - Durandala. Była to chyba jedyna pamiątka po rodzicach, których nie znała. Usta zaczęły jej dziwnie drżeć. Wspomagając się przeklętą magią ruszyła szybciej przed siebie. Znała drogę do hali, co wydało jej się odrobinę dziwne. Być może była już tam wczorajszej nocy. Być może ktoś z Dalmo wiedział, gdzie znajduje się jej ostrze.

-Jesteś jakiś nieobecny, wygladasz tak jakby słonce paliło twe oczy, rumienisz sie. Nie wiem czy to są oznaki "zdrowego" człowieka - powiedziałą obserwójac go.

- Czuje się świetnie... - odparł dość oschle, mrużąc oczy przed promieniami słońca, która zdawały się wypalać mu oczy. Co się z nim działo? Skóra paliło go niemiłosiernie, a w głowie miał jedynie pustkę. Czyży dręczyła go gorączka?
- Mieliśmy szukać mleka...a nie zajmować się moim - tutaj prychnął - ...zdrowiem.

Wyminęła go bez słowa i weszła do pierwszej lepszej karmu.
-Czy da rade zdobyć u was mleko?- zapytała spogladajac na barmana.