Kręte korytarze.

Podążał uważnie za królową. W czasie tej milczącej wędrówki po zamku Nero zastanawiał się, po pierwsze czy na pewno jest bezpieczny i czy nagle skądś nie wskoczą strażnicy. Ważniejsze było jednak to, że wreszcie zbliżał się do poznania prawdy. Prawdy, na którą czekał z takim utęsknieniem przez lata.

Kobieta czasami spoglądała na nieznajomego jak gdyby chciała się upewnić, że ten wciąż tam jest. Czasami obdarzała go łagodnym, matczyny uśmiechem, jednak jej brązowe oczy pozostawały najczęściej smutne i uważne. Jej ruchy były pełne gracji i siły, która charakteryzowała tą drobną kobietę, o delikatnych rysach.
- Zdradzisz mi swoje imię? - zapytała szeptem, gdy zatrzymali się przed mosiężnymi drzwiami prowadzącymi do podziemnych korytarzy, gdzie mieściły gdzie wszelkie zachowane archiwa.

- Ja... Eeee... Oczywiście, jestem Chester. - pytanie lekko zbiło go z tropu - to tutaj? - spytał oglądając się za strażnikami.

- Tak - kobieta skinęła głową i powoli nacisnęła klamkę. Drzwi lekko zaskrzypiały. - Nie martw się. Od dawna nikt nie broni tych korytarzy - dodała widząc niepewną minę mężczyzny.
- Wszystko będzie dobrze, obiecuje - uśmiechnęła się i biorąc pochodnie ruszyła w dół krętych schodów.
[archiwum]

- Mam taką nadzieję - spojrzał jeszcze raz niepewnie na korytarz, który zostawiali za sobą i ruszył za królową do archiwum.

[archiwum]

Wychodząc z tunelu, w pierwszej chwili oślepiło go światło. Jednak po chwili biegł już korytarzem, mijając sprytnie strażników krzątających się wszędzie. Coś musiało się wydarzyć. Coś poważnego. Wszyscy byli w stanie najwyższej gotowości. Droga ucieczki wcale nie będzie tak samo prosta. Kilka minut później i znalazł się już na murze. widział stąd rozwścieczonego władcę wydającego polecenia swoim wojownikom. Dwóch strażników, którzy uprzednio pełnili tutaj wartę, przyglądało się całemu zamieszaniu, do czasu, gdy jeden z nich postanowił odwrócić głowę.

- Szpieg! - tylko tyle wydarło się z jego gardła, gdyż w tym momencie sztylet przedziurawił mu tętnicę. Zanim drugi zdążył zareagować Chester podbiegł do niego i uderzył w głowę rękojeścią miecza. Wyciągnął sztylet z ciała wroga i przeskoczył mur.

Tymczasem na placu zamieszanie narastało. Słyszał jak tuż za nim wykrzykiwano najróżniejsze polecenia. Słyszał uderzenia metalu o metal, gdy żołnierze biegli po schodach. Chester na szczęście był już bezpieczny w miasteczku i wtopił się w tłum.

[Miasteczko]